میوپاتی چیست؟

میوپاتی چیست؟

میوپاتی یک اصطلاح کلی است که به بیماری هایی اشاره دارد که بر عضلات متصل به استخوان های شما (عضلات اسکلتی) تأثیر می گذارد. میوپاتی ها ممکن است در خانواده ها (ارثی) منتقل شوند یا ممکن است در مراحل بعدی زندگی (اکتسابی) ایجاد شوند. این بیماری ها به فیبرهای عضلانی حمله می کنند و عضلات شما را ضعیف می کنند. ماهیچه های اسکلتی از فیبرهای ساخته شده از پروتئین تشکیل شده اند. هنگامی که یک عضله منقبض می شود، فیبرها روی یکدیگر می لغزند و ماهیچه را کوتاه می کنند. این باعث حرکت اندام های ما می شود و میوپاتی ها می توانند بر این حرکت تأثیر بگذارند.

انواع میوپاتی

میوپاتی را می توان بر اساس علت آن دسته بندی کرد. اساساً میوپاتی ها به دو دسته ارثی و اکتسابی تقسیم می شوند.

میوپاتی های ارثی

بیماری هایی هستند که شما با آنها متولد شده اید، که اغلب به دلیل به ارث بردن یک جهش ژنی غیرطبیعی از والدین است که باعث بیماری می شود. انواع ارثی میوپاتی عبارتند از:

• میوپاتی های مادرزادی : علائم میوپاتی مادرزادی معمولاً از بدو تولد یا در اوایل کودکی شروع می‌شود، اما ممکن است تا سن نوجوانی یا حتی بعد از آن در بزرگسالی ظاهر نشود. میوپاتی های مادرزادی در مقایسه با سایر میوپاتی های ارثی تا حدودی منحصر به فرد هستند، زیرا ضعف معمولاً همه عضلات (نه فقط پروگزیمال [نزدیک به مرکز بدن شما]) را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب پیشرونده نیستند.
• میوپاتی های میتوکندریایی : ناشی از نقص در میتوکندری است که بخش تولید کننده انرژی سلول ها است. این بیماری ها منجر به ضعف عضلانی میشود، اما علائم دیگری نیز دارند، زیرا اختلالات میتوکندری به طور معمول بر سایر اندام ها مانند قلب، مغز و دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. بیماری های این گروه می تواند ناشی از جهش های ژنی با یا بدون سابقه خانوادگی باشد.
• میوپاتی های متابولیک : نقص در ژن هایی که کد آنزیم هایی را که برای عملکرد و حرکت طبیعی ماهیچه ها مورد نیاز هستند، باعث میوپاتی متابولیک می شود. آنها اغلب به صورت عدم توانایی در انجام فعالیت های ورزشی، دردهای عضلانی ناشی از فعالیت در شانه ها و ران ها، یا رابدومیولیز غیر ضربه ای (شرایط مربوط به فیبر عضلانی) نشان می دهند. میوپاتی متابولیک گاهی نیز با دوره های ضعف همراه است.

• دیستروفی های عضلانی : تخریب پیشرونده بافت عضلانی به دلیل وجود پروتئین های ساختاری غیر طبیعی یا ناکافی از علائم دیستروفی عضلانی است. این بیماری بازوها و پاها و همچنین برخی عضلات چشم یا صورت را در درجات مختلف درگیر می کند.

میوپاتی های اکتسابی

میوپاتی اکتسابی در مراحل بعدی زندگی ایجاد می شود و می تواند به دلیل سایر اختلالات پزشکی، عفونت ها، قرار گرفتن در معرض برخی داروها یا عدم تعادل الکترولیت ها و سایر احتمالات باشد. انواع مختلف میوپاتی اکتسابی عبارتند از:

میوپاتی خودایمنی یا التهابی

بیماری هایی هستند که در آن بدن به خود حمله می کند و باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد عضلات می شود.

 میوپاتی سمی

میوپاتی سمی زمانی اتفاق می افتد که یک سم یا دارو با ساختار یا عملکرد ماهیچه تداخل داشته باشد.

• سموم: الکل و تولوئن (بخار موجود در رنگ اسپری و سایر موادی که توسط افرادی که سوء مصرف می کنند قابل استنشاق هستند).
• داروها: ایمونوتراپی بازدارنده بازرسی (پمبرولیزوماب، نیولوماب)، کورتیکواستروئیدها (پردنیزون)، داروهای کاهش دهنده کلسترول (استاتین ها)، آمیودارون، کلشی سین، کلروکین، داروهای ضد ویروسی و مهارکننده های پروتئاز مورد استفاده در درمان عفونت HIV، امپرازول.

میوپاتی های غدد درون ریز

میوپاتی غدد درون ریز زمانی اتفاق می‌افتد که هورمون‌ها در عملکرد عضلات اختلال ایجاد کنند.

• تیروئید: کم کاری تیروئید شایع تر است، اما افزایش تیروئید (پرکاری تیروئید) نیز می تواند مشکل ساز باشد.
• پاراتیروئید: پرکاری پاراتیروئید که منجر به افزایش سطح کلسیم می شود.
• آدرنال: بیماری آدیسون و سندرم کوشینگ.

میوپاتی های عفونی

میوپاتی های عفونی در نتیجه عفونت هایی رخ می دهد که بر عملکرد عضلات تأثیر می گذارد. این شامل:

• عفونت های ویروسی مانند HIV، آنفولانزا، اپشتین بار.
• پیومیوزیت باکتریایی
• بیماری لایم.
• عفونت های انگلی مانند تریچینوز، توکسوپلاسموز، سیستیسرکوز.
• عفونت های قارچی مانند کاندیدا، کوکسیدیومیکوزیس.

عدم تعادل الکترولیت

سطوح بالا یا پایین الکترولیت های زیر می تواند در عملکرد عضلات اختلال ایجاد کند:

• پتاسیم: هیپوکالمی (کم)، هیپرکالمی (بالا).
• منیزیم: هیپرمنیزیمی (بالا).

بیماری بحرانی میوپاتی

میوپاتی بیماری بحرانی یک بیماری مربوط به اندام و عضلاتی است که به تنفس کمک می کنند (عضلات تنفسی).

این بیماری زمانی که در بخش مراقبت‌ های ویژه هستید به وجود آمده و تا حدی به دلیل ماندن در تختخواب برای مدت طولانی (بی‌ حرکتی طولانی) و یا مصرف داروهایی مانند شل ‌کننده‌ های عضلانی، کورتیکواستروئیدها یا آرام بخش ها در طول مراقبت ایجاد می شود.

چه کسانی به میوپاتی مبتلا می شوند و چقدر شایع است؟

هر کسی ممکن است به میوپاتی مبتلا شود.عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:

• داشتن سابقه خانوادگی میوپاتی . این مورد احتمال به ارث بردن ژن غیر طبیعی که منجر به بیماری های عضلانی می شود را افزایش می دهد.
• افراد مرد تعیین شده در بدو تولد . برخی از میوپاتی ها بر روی کروموزوم X حمل شده و در واقع مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کنند.

سایر اشکال ارثی میوپاتی که روی کروموزوم های دیگر حمل می شود، تمام جنس ها را به طور یکسان تحت تأثیر قرار می دهند.

• داشتن اختلال خود ایمنی، متابولیک یا غدد درون ریز .
• قرار گرفتن در معرض برخی داروها یا سموم .

میزان شایع بودن میوپاتی ها به نوع آنها بستگی دارد. به عنوان مثال در میوپاتی های اکتسابی:

• میوپاتی های التهابی و غدد درون ریز نسبت به انواع دیگر این بیماری رایج تر بوده و در افراد زن تعیین شده در بدو تولد بیشتر از افرادی است که جنسیت آن ها مذکر تعیین شده است.
• تعداد افراد مبتلا به میوپاتی التهابی بین ۹ تا ۳۲ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است.
• در ۲۵ تا ۷۹ درصد از بزرگسالان مبتلا به کم کاری تیروئید اختلالات عضلانی دیده می شود. هرچند کمتر از ۱۰ درصد این افراد به میوپاتی مبتلا هستند.

دیستروفی‌ عضلانی رایج ترین نوع میوپاتی‌ ارثی بوده و معمولا در مردان و افراد مرد تعیین شده در بدو تولد بیشتر دیده می شود.

• دیستروفی عضلانی دوشن و بکر با ۷ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سرتاسر جهان رایج ترین نوع میوپاتی هستند.
• اختلالات میتوکندریایی از هر ۵۰۰۰ نفر ۱ نفر را تحت تاثیر قرار داده و بیشتر عضلات اسکلتی را درگیر می کنند. سایر اشکال ارثی میوپاتی بسیار نادر هستند.

علائم میوپاتی چیست؟

بسیاری از میوپاتی ها علائم مشترکی دارند. این علائم رایج عبارتند از:

• ضعف عضلانی، معمولاً در قسمت بالای بازوها، شانه ها و ران ها (شایع تر و شدیدتر).
• گرفتگی عضلات، سفتی و اسپاسم.
• خستگی ناشی از فعالیت.
• کمبود انرژی.

در اکثر میوپاتی ها علامت رایج ضعف عضلانی متقارن (بطور یکسان در هر دو طرف بدن) به خصوص در عضلات پروگزیمال دیده می شود.عضلات پروگزیمال مانند شانه، بازو، باسن و ران نزدیک ترین عضلات به مرکز بدن هستند و اختلال در هر یک از آن ها منجر به موارد زیر می شود:

• مشکل در انجام فعالیت های روزمره مانند حمام کردن، لباس پوشیدن یا شانه کردن موها
• مشکل در بلند شدن از روی صندلی، بالا رفتن از پله ها یا انجام کارهایی مانند تعویض لامپ سقفی که نیاز به بالا بردن دست ها دارد
• گرفتگی یا اسپاسم عضلانی
• خستگی عضلانی پس از فعالیت
• تنگی نفس

عضلات دست یا پا معمولا تحت تأثیر قرار نمی گیرند و سایر علائم بسته به نوع میوپاتی متفاوت هستند.

• ضعف عضلانی که می تواند غیر پیشرونده یا پیشرونده با سرعت بسیار کم باشد.
• در برخی از اختلالات، ضعف عضلانی متناوب همراه با دوره های طبیعی قدرتمندی است.
• در کودکان اختلال آهسته در مهارت هایی که نیاز به استفاده از عضلات دارند (مانند راه رفتن، پریدن، بالا رفتن از پله ها یا گرفتن قاشق یا مداد).
• کودکانی که در طول ورزش یا فعالیت هایی مانند دنبال بازی نمی توانند با همسالان خود همگام باشند.
• مشکل در عضلاتی که بلع و گفتار را کنترل می کنند. این وضعیت منجر به خفگی و بیان غیر واضح کلمات می شود.

 در صورت مشکوک بودن به میوپاتی چه اقداماتی انجام دهیم؟

ابتدا باید با پزشک مراقبت های اولیه تماس بگیرید و او را از علائمی که نگران آن ها هستید آگاه کنید. بسته به ماهیت علائم، احتمالا به متخصص مغز و اعصاب یا روماتولوژی ارجاع داده خواهید شد.

تشخیص

پزشک در مورد سوابق پزشکی و خانوادگی، داروهای تجویزی و علائم سؤالاتی پرسیده و برای بررسی پوست، رفلکس ها، قدرت عضلانی، تعادل و احساس معاینه فیزیکی انجام می دهد. آزمایشاتی که پزشک تجویز خواهد کرد عبارتند از:

• آزمایش خون
• در برخی از موارد میوپاتی آنزیم های عضلانی مانند کراتین کیناز یا آلدولاز در نتیجه تجزیه فیبرهای عضلانی افزایش می یابند.
• سطح الکترولیت مانند سدیم، منیزیم، پتاسیم، کلسیم و فسفر.
• آزمایش بیماری های خود ایمنی مانند آنتی بادی های ضد هسته ای، فاکتور روماتوئید، سرعت رسوب و پروتئین واکنشی سی.
• آزمایش غدد درون ریز مانند هورمون تیروئید.
• الکترومیوگرافی (مطالعه هدایت عصبی)، از جمله آزمایش هدایت الکتریکی اعصاب و معاینه با سوزن برای ارزیابی نوع و درجه آسیب عضلانی.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)
• آزمایشات ژنتیکی
• بیوپسی عضلانی، که پزشک یک قطعه کوچک از بافت عضلانی را برای آزمایش برمی دارد.

میوپاتی چگونه درمان می شود؟

پزشک پس از تعیین نوع خاص میوپاتی یک برنامه درمانی متناسب با علائم ارائه می دهد. اکثر درمان ها شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی و ورزش بوده و درمان های خاص تری بر اساس نوع میوپاتی نیز وجود دارد.به طور کلی می توان اکثر میوپاتی های اکتسابی را به خوبی کنترل و درمان کرد و ضعف و علائم را به حداقل رساند. برخی از انواع میوپاتی ارثی را نیز می توان با روش هایی خاص درمان کرد و پیشرفت بیماری را کاهش داد.در حال حاضر اکثر میوپاتی های ارثی درمان خاصی ندارند، اما فیزیوتراپی و ورزش می تواند به مدیریت علائم کمک کند.

میوپاتی های التهابی و مربوط به خود ایمنی

هدف از درمان کاهش التهاب و پاسخ خودایمنی بدن شما است. این میوپاتی ها اغلب با موارد زیر درمان می شوند:

• داروهای تعدیل کننده ایمنی/سرکوب کننده ایمنی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین، تاکرولیموس، آزاتیوپرین، مایکوفنولات، ریتوکسیماب و ایمونوگلوبولین داخل وریدی یا زیر جلدی .
• کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون یا متیل پردنیزولون.
• میوپاتی های ارثی و ژنتیکی

میوپاتی های ارثی و ژنتیکی

اکثر میوپاتی های ارثی و ژنتیکی درمان خاصی نداشته و هدف بطور کلی کنترل علائم با ارائه روش های درمانی مختلف است. چندین آزمایش بالینی در زمینه های مختلف درمانی و ژن تراپی در حال انجام است.دیستروفی عضلانی دوشن و بیماری پمپ اختلالاتی هستند که با مصرف برخی داروهای خاص درمان می شوند.

سایر میوپاتی های اکتسابی

پزشکان انواع اکتسابی میوپاتی از جمله میوپاتی غدد درون ریز، سمی و عفونی را با درمان مشکلات زمینه ای که منجر به بروز بیماری می شوند مدیریت می کنند.میوپاتی های سمی با از بین بردن عامل ابتلا به بیماری (برای مثال الکل یا تولوئن) یا دارو (به عنوان مثال استاتین ها) درمان می شوند.

چگونه از خودم مراقبت کنیم؟

اگرچه میوپاتی یک بیماری طولانی مدت (مزمن) است، در صورت ابتلا به نوع ارثی و یا اکتسابی این بیماری می توانید اقداماتی برای بهبود سلامت و کنترل بیماری انجام دهید. این اقدامات شامل موارد زیر هستند:

• یک رژیم غذایی سالم و متعادل پر از انواع میوه ها و سبزیجات داشته باشید.
• با انجام ورزش های ملایم قلبی عروقی فعال بمانید. بسته به نوع میوپاتی گاهی توصیه می شود از وزنه برداری خودداری کنید و لازم است قبل از شروع هر نوع برنامه ورزشی با پزشک مشورت کنید.
• وزن سالم داشته باشید.
• در صورت وجود راش های درماتومیوزیت از پوست خود در برابر نور خورشید که می تواند علائم را بدتر کند محافظت کنید.
• در صورت امکان از لباس های پوشیده و کلاه استفاده کرده و قبل از بیرون رفتن حتما از کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظ در برابر آفتاب (اس پی اف) حداقل ۳۰ استفاده کنید.
• اگر در بلع مشکل دارید، غذاهای نرم یا نیمه جامد بخورید یا غذاها را پوره کنید. اگر نمی توانید از تختخواب خارج شوید غذا را نشسته روی تخت بخورید.
• تمام داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
• در صورت توصیه در برنامه های درمانی فیزیکی، شغلی یا گفتاری شرکت کنید.

سخن پایانی

از آنجایی که میوپاتی انواع مختلفی دارد، پزشک باید برای رفع علائم یک روش درمانی خاص ارائه دهد. بنابراین مهم است که دستورالعمل های پزشک را به دقت دنبال کنید.همچنین مراقب بدن خود باشید و هر گونه تغییر در بیماری و شدت علائم را یادداشت کنید.در فواصل زمانی منظم و برنامه ریزی شده (یا زودتر، در صورت مشاهده تغییر در علائم) به پزشک مراجعه کنید تا هنگام بروز علائم بتوان سریعا در برنامه درمانی تغییرات لازم را ایجاد کرد.میوپاتی عارضه ای است که فرد به صورت ارثی و یا اکتسابی به آن مبتلا می شود. این بیماری می توانند در فعالیت های روزمره فرد مشکلاتی را به وجود بیاورد که باید قبل از وخیم شدن حال بیمار به متخصص مراجعه کند.

کلینیک مجهز و تخصصی فیزیوتراپی ایرانیان در اصفهان

به طور کلی، مجموعه سلامت ایرانیان شامل کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان، باشگاه بدنسازی ایرانیان و استخر آب درمانی ایرانیان تمام تلاش خود را برای بهبود بیماران به کار گرفته است. این مجموعه تحت مدیریت علی رضا صدیقی و دکتر مهدی صدیقی متخصص طب فیزیوتراپی و توانبخشی اداره می گردد. برای آشنایی بیشتر با مجموعه سلامت ایرانیان و خدمات ارائه شده توسط این مجموعه می توانید به صفحه اینستاگرام فیزیوتراپی ایرانیان مراجعه نمایید.