درمان زخم پا دیابتی

احتمال ابتلا به زخم پا در افراد دیابتی بیشتر است، زیرا می‌تواند به اعصاب فرد مبتلا آسیب برساند و جریان خون در پاهای او را کاهش دهد. یکی از بهترین کارهایی که فرد دیابتی می‌تواند برای پاهای خود انجام دهد این است که سطح قند خون خود را کنترل کند. بریدگی‌ها یا زخم‌های کوچک به خوبی بهبود نمی‌یابند و بهبودی آن‌ها ممکن است طولانی‌تر شود. اگر قند خون به خوبی کنترل نشده باشد، ممکن است فرد مبتلا در پاهای خود، احساس ضعف داشته باشد یا اصلاً آن را احساس نکند.

حتی ممکن است فرد مبتلا به دیابت، متوجه نشود که آسیب جزئی وجود دارد. دیابت همچنین می‌تواند پوست پا را خشک کند و باعث ترک خوردن پاشنه پا و زحم پا شود. خطر بزرگی که افراد دیابتی را تهدید می‌کند، عفونت است. میکروب‌ها یا قارچ‌ها می‌توانند به این بریدگی‌ها یا شکاف‌های کوچک، وارد شوند. بنابراین افراد مبتلا به دیابت، باید مراقب پاهای خود باشند. درمان اولیه می‌تواند از گسترش علائم حاصل از دیابت، جلوگیری کند. و این باعث اجتناب از مشکلات بزرگ‌تر خواهد شد. در ادامه این مقاله به نکاتی اشاره شده است که هر فرد دیابتی لازم است تا آن‌ها را جهت درمان زخم پای دیابتی در نظر داشته باشد تا از پیشرفت علائم حاصل از این بیماری جلوگیری کند.

چه چیزی باعث ایجاد مشکلات زخم پا مرتبط با دیابت می‌شود؟

سطح بالای قند خون در افراد مبتلا به دیابت، می‌تواند باعث نوروپاتی محیطی شود.

افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی، نمی‌توانند احساسات مختلف مانند فشار یا لمس را به شدت احساس کنند که به اعصاب خود آسیبی وارد نشده است. از سوی دیگر، نوروپاتی محیطی اغلب بسیار دردناک است و باعث سوزش، سوزن‌ سوزن شدن یا سایر احساسات دردناک در پاها می‌شود.

اگر زخم فوراً احساس نشود، کنترل آن دشوار خواهد بود. گردش خون ضعیف می‌تواند بدن را برای بهبود این زخم‌ها دشوار کند. سپس عفونت می‌تواند شروع شود و آن‌قدر جدی شود که قطع عضو ضروری شود. بررسی پاها برای این ناهنجاری‌ها، بخش بسیار مهمی از مراقبت از دیابت است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، حتماً فوراً به پزشک مراجعه کنید تا از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری کنید. ناهنجاری‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پینه یا میخچه
• زخم پا
• لکه‌های قرمز یا متورم روی پاها
• بریدگی
• نقاط داغ یا مناطقی که در لمس گرم هستند.
• تغییر رنگ پوست
• ناخن‌های فرورفته یا بیش از حد رشد کرده
• پوست خشک یا ترک‌خورده

روزانه پاهای خود را بشویید و خشک کنید

پاهای خود را تمیز نگه دارید. اما آن‌ها را برای مدت طولانی خیس نکنید. این می‌تواند پوست شما را خشک کند. برای شستن پاهای خود از صابون‌های ملایم و آب گرم استفاده کنید و بعد پاهای خود را کاملاً خشک کنید. بعد از شستن روی آن‌ها لوسیون بمالید تا ترک نخورند. اما نه بین انگشتان پا، زیرا این می‌تواند منجر به عفونت شود!  در زمستان، هوای سرد و گرمایش مرکزی می‌تواند پوست شما را خشک کند. بنابراین لازم است تا برای مرطوب نگه‌داشتن پاهای خود و گرم نگه‌داشتن آن‌ها، بیشتر مراقب باشید. اگر پاهایتان سرد شد، جوراب مخصوص و راحت بپوشید تا پاهای خود را از سرما محافظت کنید.

هر روز پاهای خود را بررسی کنید

با دقت به بالا و پایین پاهای خود نگاه کنید. از یک آینه استفاده کنید یا اگر نمی‌توانید آن‌ها را ببینید، از شخص دیگری بخواهید این کار را انجام دهد. هر روز زمان خاصی را برای انجام این بررسی، تعیین کنید. بهتر است از نور خوب استفاده کنید تا بتوانید هر مشکلی را تشخیص دهید.پاها، انگشتان پا و پاشنه پای خود از نظر زخم پا نگاه کنید تا از نظر تاول، بریدگی، خراش، کبودی یا سایر زخم‌ها مشکلی نداشته باشد.

همچنین بین انگشتان پا را از نظر بریدگی یا قارچی که ممکن است ایجاد شود را بررسی کنید. هنگامی که ناحیه‌ای را لمس می‌کنید، از لحاظ قرمزی، افزایش گرما یا حساسیت، آن را بررسی کنید. مراقب ناخن‌های روییده پا، میخچه و پینه نیز باشید. زیرا در صورت بروز هر گونه عفونت، برای شما دردناک خواهد بود. توصیه می‌ّشود که اگر کفش‌هایتان تاول یا زخم ایجاد کرد، آن را به راحتی رها نکنید. یک بانداژ روی آن قرار دهید و یک جفت کفش متفاوت و مناسب بپوشید که متناسب با پای شما است.

مراقب ناخن‌های پای خود باشید ، زخم پا

ناخن‌های پا را بعد از حمام، زمانی که نرم هستند، کوتاه کنید. آن‌ها را مستقیماً کوتاه کنید، سپس با سوهان ناخن صاف کنید. از بریدن گوشه انگشتان پا خودداری کنید. اجازه ندهید گوشه‌های ناخن پا به داخل پوست رشد کنند. این می‌تواند منجر به رشد ناخن پا در خارج از محدوده رشد خود شود. ممکن است بخواهید فرد دیگری که به عنوان تکنسین ناخن یا متخصص پا، فعالیت می‌کند، این کار را برای شما انجام دهد. اگر در سالن ناخن، پدیکور می‌کنید، حتماً ابزار ناخن شخصی خود را بیاورید.

از هیچ چیز تیز برای تمیز کردن زیر ناخن‌های پا یا پاک کردن پینه استفاده نکنید، زیرا این می‌تواند منجر به عفونت شود.

از پاهای خود با کفش و جوراب محافظت کنید ، زخم پا

هرگز با پای برهنه یا فقط با جوراب راه نروید. شما نمی‌خواهید روی سنگ‌ها، چوب‌ها یا تکه‌های کوچک شیشه‌ای که می‌تواند باعث آسیب به پاهایتان شوند، قدم بگذارید. همیشه از پاهای خود با کفش، دمپایی با کف سخت یا کفش‌های مشابه محافظت کنید. کفش یا چکمه بپوشید که از پاهای شما در برابر شرایط آب و هوایی مانند سرما و رطوبت محافظت کند. همچنین در خانه دمپایی بپوشید. کفش‌هایی با پاشنه‌بلند و نوک‌تیز نپوشید. از کفش‌هایی که انگشتان پا یا پاشنه شما را بدون محافظ می‌گذارند، مانند کفش‌های‌جلو باز، دمپایی یا صندل خودداری کنید، زیرا این‌ها شما را در برابر آسیب و عفونت، آسیب‌پذیر می‌کنند.

جوراب‌های خود را هر روز عوض کنید.الیاف طبیعی استفاده کنید: مانند پنبه، پشم، یا مخلوط پنبه و پشم. از جوراب‌های دارای درز که ممکن است به پوست شما ساییده شود و تاول ایجاد کند، استفاده نکنید. از پوشیدن جوراب‌های تنگ خودداری کنید. کفش‌های جدید را با نوع جورابی که معمولاً می‌پوشید، امتحان کنید. هر بار بیش از یک ساعت کفش نو را نپوشید. قبل از پوشیدن کفش‌ها به داخل کفش‌هایتان نگاه کنید و آن‌ها را لمس کنید تا مطمئن شوید که چیزی در آن‌ها یا نواحی ناهموار وجود ندارد.

در صورت توصیه پزشک از کفش‌های مخصوص استفاده کنید. زمانی که کفش‌هایتان علائمی از ساییدگی نشان می‌دهد، مانند پاشنه‌هایی که از یک طرف ساییده شده یا آستری که پاره شده است، آن‌ها را تعویض کنید.

مطمئن شوید که کفش‌هایتان مناسب هستند

آیا کفش شما خیلی باریک است؟ آیا پای شما در کفش گیر کرده است؟ اگر نوروپاتی (آسیب عصبی) دارید، ممکن است متوجه تنگ بودن کفش خود نشوید. کفش باید حداقل ۱/۲ اینچ، بلندتر از بلندترین انگشت پا باشد و متناسب با پهنای پای شما باشد. بهترین کار این است که در پایان روز کفش بخرید، زمانی که پاهای شما معمولاً در بزرگ‌ترین حالت خود هستند. کفش‌های خیلی تنگ یا خیلی گشاد ممکن است منجر به تاول شوند. افراد مبتلا به دیابت باید کفش‌هایی بپوشند که دارای زیره بیرونی ساخته‌شده از مواد مرغوب و استاندارد باشد. بهتر است به دنبال یک زیره بالشتکی برای جذب فشار باشید.

کفش‌های بنددار را از روی کفش‌های کتانی انتخاب کنید، زیرا پشتیبانی بهتری دارند. کفشی انتخاب کنید که داخل آن نرم و بدون مناطق ناهموار است. حداقل دو جفت کفش داشته باشید تا بتوانید در صورت ناراحتی در هر یک از آن‌ها، به راحتی عوض کنید. کفش‌های نو را به آرامی بپوشید. بهتر است در روزهای اول حدود یک ساعت در روز آن‌ها را بپوشید تا نو بودن آن، پاهایتان را اذیت نکند.

انواع کفش مناسب برای پای دیابتی

اگر دیابت شما تحت کنترل است و هیچ مشکلی در پای خود ندارید، یک کفش راحت و مناسب ممکن است تمام چیزی باشد که شما به آن نیاز دارید. اما اگر مشکلی در پای شما به وجود آمده است، پزشک ممکن است کفشی رو متناسب با شرایط پای شما توصیه کند. یکی از انواع کفش پای دیابتی، کفش‌هایی هستند که فضای داخلی آن‌ها به نحوی است که می‌تواند تغییرات پا مانند پینه یا دیگر مشکلات آن را در خود جای دهد.

نوع دیگر کفش پای دیابتی، معمولاً هنگام بهبودی پس از زخم پا یا جراحی پا، پوشیده می‌شوند. آن‌ها به صورت صندل‌های باز یا صندل‌های جلوبسته، عرضه می‌شوند. اما به طور کلی، کفش‌های باز برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی‌شود، مگر اینکه پزشک به شما دستور داده باشد. همچنین این امکان وجود دارد که برای پای دیابتی، کفش‌های سفارشی تهیه کرد که از قالب پای شما ساخته می‌شوند. اگر پاهای شما بدشکلی و یا هرگونه نقصی داشته باشد، این نوع کفش ممکن است یک گزینه مناسب باشد.

به طور کلی، کفش‌های درمانی به طور خاص برای حفظ سلامت پاها در صورت ابتلا به نوروپاتی، آسیب عصبی یا آسیب موجود در پا طراحی شده‌اند. همچنین کفش‌هایی هستند که برای راحتی بیشتر به کسانی که بونیون، میخچه یا سایر مشکلات پا دارند، طراحی شده‌اند که به کفش‌های ارتوپدی شناخته می‌شوند. البته همه کسانی که کفش‌های ارتوپدی می‌پوشند، دیابت ندارند. انواع زیادی از کفش‌های ارتوپدی در دسترس هستند، فرقی نمی‌کند که چه سبک کفش یا نوع زیره‌ای را ترجیح می‌دهید.

جوراب دیابتی برای زخم پا

اگرچه پوشیدن کفش مناسب و باکیفیت لازم است، اما ممکن است بخواهید به پوشیدن جوراب دیابتی نیز فکر کنید، زیرا یک جوراب دیابتی استاندارد، می‌تواند جریان خون در پاهای را بهبود ببخشد، پاهای شما را خشک نگه دارد. این نوع از جوراب‌ها همچنین باعث می‌شوند تا عفونت‌های قارچی را از پاهای شما دور نگه دارند. هیچ استانداردی برای ساخت جوراب دیابتی وجود ندارد، اما بهترین آن‌ها ویژگی‌های زیر را دارند:

• صاف یا بدون درز برای جلوگیری از ساییدگی و تاول
• کاف‌های کششی که جریان خون را محدود نمی‌کند.
• مواد ضد رطوبت برای خشک نگه داشتن پا
• نرمی، با ضخامت اضافی در پاشنه و گودی پا
• رنگ روشن برای تشخیص خون یا مایعات دیگر که ممکن است نشانه آسیب یا عفونت باشد.
• جوراب‌های ساخته‌شده از نایلون نپوشید.

بریدگی، برآمدگی، زخم و سوختگی

اگر دیابت دارید، برای درمان یک مشکل جزئی پا صبر نکنید. آسیب‌دیدگی و عفونت پا را فوراً گزارش دهید. دستورالعمل‌های پزشک و دستورالعمل‌های کمک‌های اولیه را دنبال کنید. میخچه، پینه یا سایر مشکلات پا را خود درمان نکنید. برای درمان این شرایط به پزشک یا متخصص پا مراجعه کنید. دمای آب را با آرنج یا دماسنج، نه پایتان، بررسی کنید تا مطمئن شوید که داغ نیست (بیش از ۹۰ درجه فارنهایت). پاهای خود را با آب داغ نشویید که می‌تواند باعث سوختگی شود. از پد گرم‌کننده یا پتوهای برقی روی پاهای خود استفاده نکنید، زیرا ممکن است باعث سوختگی شوند. همچنین برای مدت طولانی، پاهای خود را روی هم قرار ندهید یا در یک وضعیت ثابت نایستید، زیرا این می‌تواند جریان خون در پاهای شما را مسدود کند.

روش‌های درمانی مشکلات پای دیابتی

درمان مشکلات پای دیابتی با توجه به شدت بیماری متفاوت است. طیف وسیعی از گزینه‌های جراحی و غیر جراحی در دسترس است. در درمان غیر جراحی، یک پزشک ابتدا سعی می‌کند تا مشکلات پای دیابتی را بدون استفاده از جراحی درمان کند. اما زمانی که درمان غیر جراحی به طور موفقیت‌آمیزی مشکلات پای دیابتی را درمان نکند، پزشک ممکن است جراحی را در نظر بگیرد. گزینه‌های جراحی عبارت‌اند از:

·        حذف بافت پوسیده یا مرده

·        تثبیت پای شارکو با جراحی

·        بای پس شریانی برای بیماری عروق محیطی که به جریان خون در آن ناحیه کمک می‌کند.

·        جراحی اندوواسکولار که با قرار دادن استنت، از دستگاه‌های کوچک برای باز نگه داشتن رگ‌های خونی استفاده می‌کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، منتظر قرار ملاقات بعدی با پزشک نباشید. فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید:

• درد در پاها یا گرفتگی در باسن، ران یا ساق پا در حین فعالیت بدنی
• گزگز، سوزش یا درد در پاها
• از دست دادن حس لامسه، احساس گرما یا سرما
• تغییر در شکل پاها در طول زمان
• پوست خشک و ترک‌خورده روی پا
• تغییر در رنگ و دمای پا
• ناخن‌های ضخیم و زرد پا
• عفونت‌های قارچی بین انگشتان پا
• تاول، زخم یا ناخن فرورفته انگشتان پا

اکثر افراد مبتلا به دیابت با درمان به موقع و به کارگیری روش‌های مراقبتی، می‌توانند از عوارض جدی پا جلوگیری کنند. مراقبت منظم در خانه و مراجعه به موقع به پزشک، بهترین گزینه برای جلوگیری از مشکلات پا و همچنین جلوگیری از جدی شدن مشکلات کوچک است.

کلام پایانی

مشکلات پا در دیابت می‌تواند به دلیل محدود شدن جریان خون و بریدگی‌ها و عفونت‌های غیر قابل‌توجهی باشد که به دلیل بی‌حسی در پا ایجاد می‌شود. یک فرد مبتلا به دیابت به معاینات منظم پا نیاز دارد تا اطمینان حاصل شود که هر گونه مشکل پا به عارضه تبدیل نمی‌شود. پزشک سعی می‌کند تا پاها را با استفاده از دستگاه‌های استریلیزاسیون، مشاهده و احتمالاً با بی‌حرکت‌سازی، مانند گچ گرفتن، درمان کند. اگر این‌ها مؤثر نباشند، ممکن است جراحی را برای برداشتن بافت عفونی که پتانسیل گسترش دارد، توصیه کنند.

این ممکن است به قطع عضو در بالا یا زیر زانو نیاز داشته باشد. افراد مبتلا به دیابت باید پاهای خود را تمیز نگه دارند، تحت نظارت منظم پزشک متخصص خود قرار بگیرند و کفش‌های مناسب و استاندارد بپوشند تا عوارض و مشکلات پا را به حداقل برسانند.

هدف فیزیوتراپی ایرانیان کاهش درد و کمک به عملکرد، حرکت و زندگی بهتر است.

کلینیک فوق تخصصی سلامتی، درمانی و فیزیوتراپی ایرانیان ،  بهترین فیزیوتراپی در اصفهان

به طور کلی، مجموعه سلامت ایرانیان شامل کلینیکها و بخش های درمانی :

کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان    باشگاه بدنسازی ایرانیان    کلینیک لاغری و زیبایی ایرانیان    استخر آب درمانی ایرانیان    فروشگاه اینترنتی محصولات طبی و پزشکی  

فیزیوتراپی ایرانیان ، طی سال ها فعالیت همیشه در تلاش است تا خدمات زیر را ارائه نماید.

الکتروتراپی ، درمان زخم پای دیابتی و مراقبت از پا ، تکارتراپی ، مگنت تراپی ، فیزیوتراپی ورزشی ، لیزرتراپی ( لیزر پرتوان ) ، اولتراسوند US ،  فیزیوتراپی کمر ، فیزیوتراپی زانو ، فیزیوتراپی دست ، فیزیوتراپی گردن ، فیزیوتراپی سکته مغزی ، فیزیوتراپی پارکینسون ، فیزیوتراپی پا ، فیزیوتراپی درد پاشنه پا ، فیزیوتراپی خارپاشنه ،  فیزیوتراپی ACL ، فیزیوتراپی کف لگن ، فیزیوتراپی بارداری ، فیزیوتراپی کودکان ، ماساژ درمانی ، باشگاه ورزشی ، آب درمانی و …

شماره تماس فیزیوتراپی ایرانیان – بهترین فیزیوتراپی در اصفهان    ۰۳۱۹۱۶۲۰۰۰۲