فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون

چه زمانی به فیزیوتراپی و کاردرمانی نیاز است؟

فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون از درمان های مکمل و موثر به حساب می آیند. لازم است این دو روش درمانی در کنار درمان های تخصصی دیگر نظیر دارو درمانی به کار گرفته شوند تا پیشرفت بیماری فرد کندتر گردد.

به عنوان یک تعریف می توان می گفت بیماری پارکینسون از جمله بیماری های مغز و اعصاب است که باعث می شود فرد مبتلا به مرور زمان توانایی های حرکتی خود را از دست بدهد. به طوری که شخص مبتلا به بیماری پارکینسون در دوران پیشرفت بیماری، عملا قادر نیست فعالیت هایی نظیر راه رفتن، دوش گرفتن و لباس پوشیدن را به صورت مستقل انجام دهد. بنابراین، یکی از اهداف اصلی درمان بیماری پارکینسون، بهبود قدرت حرکتی و پیشگیری از پیشرفت سریع آن است. فیزیوتراپی بیماری پارکینسون با هدف بهبود قدرت حرکتی بیمار انجام می گیرد. کاردرمانی برای بیماری پارکینسون نیز به بیماران مبتلا به این بیماری کمک می کند تا کارهای روزمره خود را بهتر انجام دهند. در اصل، مجموع فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون لازم است تا کیفیت زندگی فرد تا حدودی حفظ گردد.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون باعث می شود تا عضلات شخص دچار سفتی و لرزش شده و بیمار نتواند تعادل خود را حفظ نماید. فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون در کنار مصرف داروهای تجویز شده از سوی پزشک کمک می کنند تا بیمار بهترین برنامه ها و مهارت ها را برای مدیریت دوران بیماری آموزش ببیند. این مساله باعث می شود تا بیمار مبتلا به پارکینسون، بتواند استقلال خود را در انجام کارها و فعالیت های روزانه خود حفظ نماید.

در این مقاله قصد داریم به بررسی اهمیت فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون بپردازیم. خواهیم دید که انتخاب یک فیزیوتراپیست ماهر و یک کاردرمانگر مجرب، منجر به بهبود کیفیت زندگی بیماران پارکینسون خواهد شد.

هدف از فیزیوتراپی بیماری پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون به عنوان یک بیماری عصبی و حرکتی شناخته می شود. تاثیر این بیماری بر روی عضلات به گونه ای است که به تدریج حرکت اندام های بدن را مختل می سازد. به همین دلیل، برای درمان این بیماری در اصل باید به دنبال راهی بود تا از پیشرفت ضعف های حرکتی جلوگیری نمود.

سفتی عضلات و کاهش دامنه حرکتی آن ها از تاثیرات بالقوه بیماری پارکینسون به حساب می آیند. بنابراین، به نظر می رسد یک فیزیوتراپیست بتواند با آموزش انجام حرکات اصلاحی مناسب، به کندتر شدن روند پیشرفت بیماری کمک نماید. فیزیوتراپی بیماری پارکینسون باعث می شود تا فرد بتواند تعادل خود را حفظ کرده و حرکاتی نظیر راه رفتن، نشستن و برخاستن را بهتر انجام دهد.

فیزیوتراپی بیماری پارکینسون یک روش درمانی مکمل است و شامل انواع حرکات و تمرینات مقاومتی، تعادلی و کششی می شود. به این ترتیب، فرد می تواند توانایی های حرکتی خود را برای بازه زمانی طولانی تری حفظ کند.

چه زمانی باید فیزیوتراپی بیماری پارکینسون را آغاز نمود؟

درباره بهترین زمان شروع فیزیوتراپی برای بیمار مبتلا به پارکینسون می توان با یک پزشک متخصص مغز و اعصاب و یا یک فیزیوتراپیست معتبر مشورت نمود. اما به طور کلی، فیزیوتراپی بیماری پارکینسون را می توان از زمان اولین مراجعه به پزشک و تایید ابتلا به این بیماری آغاز کرد. در واقع، بهتر است یک فیزیوتراپیست ماهر از زمان شروع بیماری پارکینسون و تایید آن از سوی پزشک متخصص، در تمام دوره های بیماری با بیمار همراه باشد.

نکته ای که در تشخیص بیماری پارکینسون وجود دارد این است که علائم و نشانه های ناتوانی حرکتی در روزهای اول بیماری مشهود نیست. به همین دلیل، کم توجهی نسبت به پیشرفت بیماری می تواند گام های بعدی برای فیزیوتراپی بیماری پارکینسون را دشوارتر سازد. این مساله باعث می شود تا فرد بیمار در اثر عدم دریافت به موقع درمان های مفید فیزیوتراپی، فرصت حفظ توانایی های حرکتی خود را برای مدت طولانی تر از دست بدهد.

بر اساس تحقیقات انجام شده در مورد بیماری پارکینسون، چنانچه افراد مبتلا به این بیماری  کمتر از ۲.۵ ساعت در هفته فعالیت بدنی اصولی داشته باشند، کیفیت زندگی آن ها به شدت کاهش پیدا خواهد کرد. یکی از راه های پیشگیری از این موضوع و همچنین، اصلی ترین روش درمان برای این مساله، استفاده از روش درمانی فیزیوتراپی بیماری پارکینسون است. مسلما انجام حرکات اصلاحی کششی، قدرتی و تعادلی در طول دوران بیماری می تواند از اختلال عملکرد سریع عضلات جلوگیری کرده و روند پیشرفت بیماری را کاهش دهد.

وظیفه فیزیوتراپیست در فیزیوتراپی بیماری پارکینسون چیست؟

فیزیوتراپی بیماری پارکینسون یک کار تخصصی است و باید با احتیاط و برنامه ریزی دقیق انجام گیرد. فیزیوتراپیستی که قرار است درمان را انجام دهد نیز باید آموزش های کاملی دیده باشد. رعایت این نکته باعث می شود تا برنامه ورزشی به گونه ای اصولی تنظیم گردد. در نتیجه فرد مبتلا به بیماری پارکینسون بر روی آسیب های حرکتی خاص خود تمرکز کرده و از پیشرفت ضعف های خود پیشگیری نماید.

به طور کلی، هدف و وظیفه اصلی فیزیوتراپیست در فیزیوتراپی بیماری پارکینسون آموزش قواعد برای انجام حرکات و ورزش ها به بیمار است تا در نهایت کیفیت زندگی وی حفظ شود. در ادامه به برخی از اقدامات فیزیوتراپیست در درمان فیزیوتراپی بیماری پارکینسون اشاره خواهیم کرد.

مشاوره آموزشی و خود مدیریتی

لازم است بیمار مبتلا به پارکینسون بداند که حرکات ورزشی را چگونه باید انجام دهد. همچنین، برای پیشگیری از فشار زیاد به عضلات بیمار، باید تعداد تکرار هر تمرین و یا مدت زمان انجام آن کاملا مشخص باشد. تعیین تمامی این موارد به عهده فیزیوتراپیست است. کندتر کردن پیشرفت بیماری پارکینسون زمانی موفقیت آمیز است که روتین های ورزشی با برنامه ای دقیق انجام گیرد.

آموزش روش های حفظ ایمنی

در فیزیوتراپی بیماری پارکینسون لازم است ایمنی بیمار حفظ گردد. به همین دلیل، فیزیوتراپیست باید روش های حفظ ایمنی در هنگام ورزش کردن را به بیمار بیاموزد.

کمک به بیمار برای انجام فعالیت های عادی روزمره

انجام فعالیت های روزمره برای یک بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون به مرور زمان دشوارتر خواهد شد. ممکن است بیمار در هنگام راه رفتن دچار کندی شده و یا احساس چسبیدن به زمین (یخ زدن) پیدا کند. در درمان فیزیوتراپی بیماری پارکینسون، فیزیوتراپیست به بیمار کمک می کند تا این حالت ها را به حداقل برساند. همچنین، مدیریت موارد زیر را می توان از طریق فیزیوتراپی بیماری پارکینسون آموزش دید:

• حفظ تعادل یا ثبات
• قرار دادن بدن در وضعیتی مناسب
• کاهش احساس درد
• انجام حرکاتی مانند نشستن، برخاستن و یا حرکت در رختخواب
• تردد در محیط های مختلف (رفت و آمد با ماشین، اتوبوس، آسانسور، پله یا عبور از روی زمین ناهموار)

کنترل ترس از سقوط و افتادن

افتادن و سقوط بر روی زمین در اثر کاهش تعادل بدن، یکی از مشکلات بیماران مبتلا به پارکینسون است. در درمان فیزیوتراپی بیماری پارکینسون، فیزیوتراپیست تلاش می کند تا به بیمار در این باره آموزش دهد. فرد بیمار باید بتواند در شرایط مختلف، ترس خود از سقوط را کنار گذاشته و راه های حفظ تعادل را به کار گیرد.

کنترل بیماری های تاثیرگذار بر میزان توانایی حرکت

وجود برخی از بیماری های زمینه ای در بیماران مبتلا به پارکینسون می تواند بر توانایی های حرکتی تاثیر بیشتری بگذارد. برای مثال، ضعف های اسکلتی و عضلانی و درد مفاصل ناشی از بیماری آرتریت بر این مساله تاثیر بسزایی دارد. همچنین، بیماری هایی نظیر بیماری قلبی، بیماری های ریوی، شکستگی استخوان و سابقه انجام انواع جراحی نیز بر تشدید مشکلات استقامتی و حرکتی اثرگذار هستند.

راهنمایی و حل مشکلات بیماران

در جلسات فیزیوتراپی بیماری پارکینسون، بیمار باید تمامی مشکلاتی که در حین انجام تمرینات ورزشی یا فعالیت های روزمره دارد را با فیزیوتراپیست خود در میان بگذارد. ممکن است شخص در انجام برخی کارها و تمرینات نیاز به تمرین بیشتری داشته باشد. در چنین شرایطی فیزیوتراپیست باید به پیشرفت توانایی های وی کمک نماید.

فیزیوتراپیست نیز باید علاوه بر رفع این گونه مشکلات، بهترین برنامه را برای بیمار تنظیم نماید. به طوری که بیشترین تاثیر فیزیوتراپی بیماری پارکینسون در کمترین زمان به دست آید. البته بدون آن که فشاری بر بیمار تحمیل گردد. از اهداف حرکتی فیزیوتراپی بیماری پارکینسون برای شخص بیمار می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• یادگیری روش انجام صحیح تمرین های ورزشی
• بهبود کارهایی مانند راه رفتن، حفظ تعادل یا وضعیت صحیح بدن
• پیشگیری از سقوط
• درمان درد

معمولا در اولین جلسه مشاوره با فیزیوتراپیست بهتر است بیمار تمامی اهداف خود از فیزیوتراپی را بیان نماید.

این کار کمک می کند تا برنامه دقیق تری برای او تنظیم گردد. هر چند در هر جلسه از فیزیوتراپی بیماری

پارکینسون نیز بیمار می تواند مشکلات خود را مطرح کند تا در صورت نیاز در برنامه درمانی تغییراتی اعمال شود.

هدف از کاردرمانی برای بیماری پارکینسون چیست؟

تا اینجا متوجه شدیم که فیزیوتراپی بیماری پارکینسون به کندتر شدن پیشرفت بیماری کمک می کند.

اما حال باید دید که اهمیت کاردرمانی برای بیماری پارکینسون چقدر است؟ و اینکه آیا اهمیت فیزیوتراپی

و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون به یک اندازه است؟ به عنوان یک توضیح ساده باید گفت که فیزیوتراپی

و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون دو مقوله جدا به حساب می آیند. به طوری که کاربرد هر یک از آن ها

به صورت جداگانه برای بیمار مبتلا به پارکینسون می تواند مفید واقع شود.

کاردرمانی برای بیماری پارکینسون به معنای ایجاد شرایط زندگی راحت تر برای افراد مبتلا به این بیماری

است. شخصی که با بیماری پارکینسون دست و پنجه نرم می کند، پس از مدتی توانایی انجام

فعالیت های مختلف را از دست خواهد داد. این گونه افراد برای انجام کارهایی نظیر

حمام کردن، لباس پوشیدن، غذا خوردن و برای برخی افراد، حاضر شدن در محل کار به مشکل بر

می خورند. از این رو، یک کار درمانگر با فراهم کردن شرایط مناسب و ارائه آموزش های مختلف، کیفیت

زندگی شخص مبتلا به بیماری پارکینسون را بهبود خواهد داد.

کاردرمانی برای بیماری پارکینسون چگونه انجام می گیرد؟

کاردرمانی برای بیماری پارکینسون کمک می کند تا انجام کارها در محیط خانه و محل کار ساده تر از

قبل انجام گیرد. آموزش های کار درمانگر برای زندگی فرد در محیط منزل و محیط های اجتماعی کارگشا

خواهد بود. در ادامه به معرفی برخی از اقدامات کاردرمانی برای بیماری پارکینسون می پردازیم.

تغییر محیط برای راحتی بیمار

تمامی محیط هایی که بیمار به صورت روزانه در آن جا وقت می گذراند باید با نیازهای وی تطابق پیدا کنند.

برای مثال، در منزل فردی که به بیماری پارکینسون مبتلا شده، بهتر است مبلمان به گونه ای راحت چیده

شود. این کار منجر به آرام بودن محیط برای زندگی بیمار پارکینسون خواهد شد. همچنین، استفاده از

صندلی مناسب در حمام به شخص کمک می کند تا مشکل تعادل خود را برطرف نماید. بهتر است یک ب

یمار مبتلا به پارکینسون در محیط هایی رفت و آمد داشته باشد که افراد دیگر محدودیت ها و نیازهای وی را درک کنند.

یافتن روش های ساده تر برای انجام کارهای مورد علاقه

یک بیمار پارکینسون نیز مانند هر فرد سالم دیگری به انجام برخی کارها یا ورزش ها علاقه دارد.

برای مثال، ممکن است فرد به آشپزی کردن علاقه زیادی داشته باشد. به این ترتیب، بیماری نباید مانع از

لذت بردن وی از این فعالیت شود. بنابراین، باید راهی یافت که دستورالعمل ها و روند آشپزی را برای وی ساده تر سازد.

حتی ممکن است فرد به انجام ورزش های خاصی علاقه داشته باشد که در این صورت مشورت با

یک کار درمانگر می تواند بسیار کمک کننده باشد.

تمرکز بر روی نقاط قوت بیمار

در فرایند کاردرمانی برای بیماری پارکینسون بهتر است شخص بیمار بر روی نقاط قوت خود تمرکز داشته باشد.

این کار به افزایش قدرت ذهنی وی برای انجام کارهای روزانه کمک خواهد کرد. در نظر داشته باشید که بلند

حرف زدن درباره انجام یک کار، کنترل بیمار بر حرکات خود را افزایش خواهد داد.

برای مثال، تکرار جمله “شانه را نگه دار و شانه بزن” با صدای بلند می تواند تمرکز فرد را در گرفتن شانه

افزایش دهد. در هر حال، بهتر است در هر کاری به جای استفاده یا تصور عبارت “من می توانم … را

انجام دهم” عبارت “من باید … را انجام دهم” را به کار ببرید.

نتیجه گیری

کاربرد فیزیوتراپی و کاردرمانی برای بیماری پارکینسون به پیشرفت کمتر بیماری و افزایش کیفیت زندگی وی کمک فراوانی می کند.

فیزیوتراپی بیماری پارکینسون، شدت سفتی عضلات، مشکلات جسمانی و ناتوانی های حرکتی شخص مبتلا به

بیماری پارکینسون را کمتر می کند. در حالی که کاردرمانی برای بیماری پارکینسون با هدف راحت تر کردن

زندگی بیمار به کار می رود.در هر حال، آنچه اهمیت دارد مشورت با یک فیزیوتراپیست ماهر و یک کار

درمانگر مجرب است. کمک گرفتن از این گونه افراد علاوه بر بهبود بیماری و شرایط زندگی شخص، می تواند

از نظر روحی نیز او را آرام تر سازد. کادر درمانی کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان اصفهان راهنمای

خوبی در این زمینه به حساب می آیند.

به طور کلی، مجموعه سلامت ایرانیان شامل کلینیکها و بخش های درمانی :

کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان    باشگاه بدنسازی ایرانیان    کلینیک لاغری و زیبایی ایرانیان    استخر آب درمانی ایرانیان    فروشگاه اینترنتی محصولات طبی و پزشکی  

فیزیوتراپی ایرانیان ، طی سال ها فعالیت همیشه در تلاش است تا خدمات زیر را ارائه نماید.

الکتروتراپی ، تکارتراپی ، مگنت تراپی ، فیزیوتراپی ورزشی ، لیزرتراپی ( لیزر پرتوان ) ، اولتراسوند US ،  فیزیوتراپی کمر ، فیزیوتراپی زانو ، فیزیوتراپی دست ، فیزیوتراپی گردن ، فیزیوتراپی سکته مغزی ، فیزیوتراپی پارکینسون ، فیزیوتراپی پا ، فیزیوتراپی درد پاشنه پا ، فیزیوتراپی خارپاشنه ،  فیزیوتراپی ACL ، فیزیوتراپی کف لگن ، فیزیوتراپی بارداری ، فیزیوتراپی کودکان ، ماساژ درمانی ، باشگاه ورزشی ، آب درمانی و …