آرتروز آرنج

غضروف بافت نرمی است که نقش ضربه‌گیر داشته و از انتهای دو استخوان مفصل مراقبت می‌کند. هنگامی که پوشش غضروفی مفصل تخریب و موجب آسیب شود فرد دچار آرتروز آرنج می شود. سه نوع آرتروز وجود دارند که می توانند آرنج را درگیر کنند: استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و آرتروز پس از آسیب.

درد در ناحیه آرنج ممکن است ریشه مکانیکی (آرتروز یا سایش، کشیدگی تاندون) و یا التهابی (رماتیسم) داشته باشد یا حتی درد ناشی از مشکلات گردن باشد. برای تشخیص علت درد در آرنج پزشک باید معاینات دقیق انجام دهد. برای درمان آرتروز آرنج متخصصین ابتدا درمان های ساده مانند فیزیوتراپی، بریس را انجام می دهند اما در صورت نیاز از درمان های پیشرفته تری مانند انواع تزریق‌های PRP ، اوزون و … نیز استفاده می کنند. هدف روش‌های درمانی استفاده‌شده برای آرتروز آرنج، بازگردانی عملکرد طبیعی، کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر است. برای آشنایی بیشتر با این عارضه با فیزیوتراپی ایرانیان بهترین فیزیوتراپی اصفهان همراه باشید.

انواع آرتروز آرنج

آرتروز انواع مختلفی دارد که در ادامه شایع ترین آن ها را برایتان نام می بریم:

استئوآرتریت یا بیماری تخریب مفاصل

این آرتروز بسیار شایع است و بیشتر افراد مسن را مبتلا می کند. این بیماری باعث می شود غضروف تخریب شود و در نتیجه حرکت استخوان ها بر روی یکدیگر درد ایجاد کند.

آرتروز روماتوئید

این آرتروز یک نوع بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به مفاصل، بافت ها و اندام های سالم حمله می کند. آرتروز روماتوئید موجب درد، گرفتگی، بدشکلی، تورم و مشکلات عملکردی مفصل می شود.

آرتروز پس از آسیب

گاهی اوقات پس از وقوع یک حادثه برای آرنج آرتروز ایجاد می شود. این نوع آرتروز حتی ممکن است پس از وقوع آسیب هایی مانند شکستگی، پیچ خوردگی شدید یا پارگی تاندون ها ایجاد شود.

آرتریت پسوریازیس

در برخی از افراد به دنبال بیماری پسوریازیس که نوعی اختلال پوستی می‌باشد رخ می‌دهد.

دلایل شایع آرتروز آرنج

از دلایل شایع آرتروز آرنج می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ژنتیک، سابقه فامیلی و وراثت
• آسیب دیدن رباط ها
• آسیب های ناشی از کشیدگی مکرر آرنج
• آسیب ناشی از حوادث قبلی مانند دررفتگی و یا شکستگی آرنج
• بیماری‌های غضروف‌های مفصلی
• استفاده‌ بیش ‌از حد از استروئیدها و داروهای استروئیدی

از دیگر دلایلی که باعث آرتروز خطرناک می شد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جنسیت:شیوع استئوآرتریت در مردان و آرتروز روماتوئید در زنان بیشتر است.
• کهولت سن
•  آسیب دیدن مفاصل
• داشتن شغل هایی که فعالیت فیزیکی زیادی دارند
• داشتن سبک زندگی فعال

علائم استئوآرتریت آرتروز آرنج

از علائم آرتروز آرنج می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• احساس درد و کوفتگی آرنج
• تورم قابل‌توجه در اطراف مفصل
• محدودیت‌های حرکتی و گرفتگی مفصل که هنگام حرکت دادن آن افزایش می‌یابد
• افزایش اندازه یا بدشکلی مفصل
• صداهای غیرطبیعی به هنگام حرکت دادن آرنج
• احساس ضعف در آرنج

علائم آرتروز روماتوئید آرنج

• درد در کل مفصل و معمولاً در هر دو دست چپ و راست حضور دارد
• ورم و التهاب مفصل
• احساس گرما و داغی مفصل به هنگام لمس آن
• گرفتگی و محدودیت حرکتی به هنگام خم یا راست کردن مفصل
• ضعف
• خستگی مفرط و یا خستگی زودهنگام به هنگام انجام فعالیت‌های روزانه

بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک

بیماری لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک یک بیماری التهابی خود ایمنی است و زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی فرد آنتی بادی هایی تولید می کند که به صورت تصادفی به بافت‌ها و اندام‌های سالم موجود در بدن حمله می کند.

بیماری نقرس درگیر کننده آرنج

یکی از حالت های پیچیده آرتروز التهابی آرتروز ناشی از نقرس است. این بیماری در اثر بالا بودن میزان اسید اوریک خون به وجود می آید. نقرس زمانی بروز می کند که کریستال‌های اسید اوریک به شکل غیر معمولی در داخل مفصل تشکیل می‌شوند و التهاب مفصل را به وجود می‌آورد. این بیماری بیشتر مفصل های کوچک پا را درگیر می کند و بروز آن در مفصل آرنج خیلی شایع نیست.

علت های آرتروز مفصل آرنج

دلایل ایجاد آرتروز آرنج مشخص و شناخته شده است. استخوان های مفصل در اثر استفاده مکرر دچار التهاب و تخریب غضروف می شوند. این عارضه در اثر آسیب غضروف های آرنج طی یک حادثه ایجاد می شود. آرتروز روماتوئید با عوامل ژنتیکی و وراثتی نیز رابطه دارد. در حالت کلی می توان گفت شایع ترین علت آرتروز آرنج فرسایش طبیعی ناشی از سن است. از دلایل دیگر آن می توان به آسیب دیدگی، مانند شکستگی یا دررفتگی آرنج اشاره کرد.

راه های تشخیص آرتروز آرنج

آرتروز آرنج به وسیله معاینه دقیق آرنج و مفاصل دیگر بدن تشخیص داده می شود. برای بررسی شدت تخریب در استخوان ها ممکن است به عکس برداری با اشعه ایکس و یا اسکن ها و عکس برداری های پیشرفته مانند اسکن MRI یا سی تی اسکن نیاز باشد. در برخی از موارد، آرتروز روماتوئید از طریق آزمایش خون و یا نمونه‌برداری از مایع مفصلی و بررسی شاخص‌های التهاب تشخیص داده می‌شود.

برای تشخیص این عارضه پزشک ابتدا در مورد سابقه بیمار و علائم فعلی وی مانند درد و محدودیت حرکتی سؤال می پرسد. سپس دامنه حرکتی مفصل، تغییر شکل آن و مشکلات عصبی احتمالی آن را بررسی می کند. اگر در رادیوگرافی که از مفصل آرنج تهیه می شود علائمی به صورت کاهش فضای مفصلی نشان داده شد فرد احتمالا مبتلا به آرتروز آرنج است. از دیگر علائم این بیماری در رادیوگرافی می توان به استخوان های اضافه یا استئوفیت در لبه مفصل اشاره کرد.

اگر لازم باشد پزشک معالج برای بررسی دقیق تر شکل مفصل و استخوان های اضافه احتمالی که بر روی عصب اولنار فشار وارد میکنند از سی تی اسکن استفاده می کند.

درمان آرتروز آرنج

آرتروز آرنج را می توان با رویکرد های محافظه کارانه مانند دارو و طب فیزیکی کنترل کرد. درمانی که برای آرتروز آرنج استفاده می کنید به شدت آرتروز بستگی دارد.

در ادامه چند راهکار برای درمان آرتروز آرنج به شما معرفی می کنیم:

فعالیت های خود را محدود کنید

 چنان چه آرتروز آرنج دارید از انجام فعالیت هایی که موجب تحریک مفصل می شوند پرهیز کنید. در بین تمرین ها و فعالیت های خود  حتما استراحت کنید و یکسره کار نکنید.

از دارو استفاده کنید

برخی از داروها مانند استامینوفن و ایبوپروفن نیازی به نسخه پزشک ندارند و درد را کاهش می دهند. در صورتی که این داروها مفید نباشند پزشک داروهای دیگری برای شما تجویز می کند. برای کاهش درد آرتروز آرنج می توانید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و اصلاح کننده ی بیماری و ضد روماتیسمی (DMARDs) استفاده کنید.

داروها درد را تسکین می دهند اما قادر به بازیابی غضروف مفصل نیستند. در درمان این عارضه داروهای ضد التهاب بیشترین استفاده را دارند زیرا بدن را از تولید مواد شیمیایی که باعث تورم و درد مفصل می شود باز می دارد. زمانی که علائم روماتوئید آرتریت توسط این روش‌های درمانی به میزان کافی کنترل نشود، ممکن است در راستای کنترل بیماری داروهای ضد روماتیسمی نیز تجویز شود. این داروها مخصوصا برای جلوگیری از تخریب مفاصل در سیستم ایمنی بدن طراحی شده اند و خطرات و مزایای مختلفی دارند که حتما باید با پزشک خود درمیان بگذارید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی نیز در کاهش درد آرتروز آرنج مؤثر است. از روش های درمانی فیزیوتراپی برای درمان آرتروز می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ورزش ملایم
• روش های سرما و گرما درمانی
• ماساژ
• استفاده از اسپلینت می تواند با افزایش حمایت از مفصل، فشار واردشده بر روی آن را کاهش دهد.
• آب درمانی

اوزون درمانی

از مزایای اوزون درمانی می توان به افزایش اشباع اکسیژن، استفاده از اکسیژن و اکسیژن رسانی به بافت اشاره کرد. اوزون درمانی علاوه بر این که درصد اشباع اکسیژن را در خون افزایش می دهد استفاده از اکسیژن را نیز آسان تر می کند. گلبول‌های قرمزی که حین درمان اتوهموتراپی در تماس با گاز اوزون قرار می‌گیرند، افزایش تولید ۲,۳- DPG و ATP، یعنی دو ماده‌ای را از خود نشان می‌دهند که وجودشان برای تولید انرژی متابولیک بدن ضروری است.

تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی)

این روش درمانی است که به جراحی نیاز ندارد. در تزریق پلاسما تکنولوژی مدرن با قابلیت‌های التیام‌بخشی طبیعی بدن ترکیب می شود تا دوران بهبود پس از آسیب دیدگی سریع تر طی شود. یکی از چهار جزء اصلی تشکیل دهنده خون پلاکت است. پلاکت در کنار گلبول‌های سفید و قرمز فرایند ترمیم بافت را با آزاد کردن فاکتورهای رشد شروع می‌کند. عامل های رشد موادی طبیعی اند که قابلیت تحریک رشد سلولی را دارند و فرایند التیام آرنج آسیب دیده را سریع تر می کنند.

طب فیزیکی

یکی از بالاترین امتیازات درمانی برای درمان آرتروز آرنج را طب فیزیکی دارد. عده ای تصور می کنند طب فیزیکی تنها برای درمان آسیب یا بیماری های مخرب مانند حمله قلبی یا سکته مغزی کاربرد دارد در صورتی که این طور نیست. برای درمان این عارضه نیز می توان از طب فیزیکی استفاده کرد. بسیاری از متخصصین طب فیزیکی با افرادی که از آرتروز آرنج رنج می برند کار می کنند. در ادامه فواید استفاده از طب فیزیکی را برای شما نام می بریم:

• طب فیزیکی به بهبود دامنه حرکتی شما کمک می کند و از عملکرد بهینه مفصل پشتیبانی می کند.
• در طب فیزیکی منبع درد مفصل آرنج هدف قرار می گیرد. در برخی شرایط درد آرتروز توسط یک عامل محیطی ایجاد می شود. یک متخصص طب فیزیکی با تجربه کمک می کند فاکتورهای محیطی که باعث افزایش سطح ناراحتی شما می شوند تشخیص داده شوند.
• با طب فیزیکی قدرت عضلات آرنج بهبود می یابد و از مفاصل حمایت می کند. ضعف در عضلات آرنج اطراف فشار بیشتری بر روی مفاصل شما ایجاد می کند در نتیجه باعث درد مفاصل حتی هنگام انجام حرکت های استاندارد می شود.
• طب فیزیکی از طریق درمان های تخصصی درد را هدف قرار می دهد.
• در طب فیزیکی ممکن است بریس هایی برای شما ارائه شود که این بریس ها به ثبات بازو کمک می کند هم چنین حرکت غیر ضروری روی تاندون ها و التهاب را کاهش می دهد

بیماری آرتروز دردناک است و برای هر کسی ممکن است رخ دهد. طبق آمار بروز این عارضه در زنان بیشتر از مردان است.

تقریبا دو سوم کسانی که از این عارضه رنج می‌برند در سن کار هستند. افرادی که در بازه سنی ۲۰ تا ۶۵ سال هستند بیشتر درمعرض آرتروز آرنج هستند. هیچ قرصی وجود ندارد که بتواند این مشکل را حل کند اما با استفاده از یک سری داروها می توان درد آن را کم کرد. معمولا بهترین روش برای درمان آرتروز آرنج طب فیزیکی است.

تزریق کورتیزون

اگر از آرتروز روماتوئید آرنج رنج می برید تزریق کورتیزون التهاب شما را به مدت ۲ تا ۳ ماه کاهش می دهد. قبل از تزریق کورتیکواستروئید، پزشک مایع درون مفصل آرنج را با فروکردن یک سوزن بیرون می‌کشد.

تزریق مکمل های روان کننده

تزریق هیالورونیک اسید یا هیالورونان دومین نوع رایج تزریقات برای درمان آرتروز آرنج است. ماده هیالورونیک اسید به طور طبیعی در مایع سینوویال مفصل یافت می‌شود. این ماده خاصیت چسبناکی مایع سینوویال را تأمین می‌کند تا به وسیله آن وظیفه روان کاری و ضربه‌گیری مفصل ادا شود. در مفصلی که به استئوآرتریت مبتلا باشد ممکن است میزان هیالورونیک اسید در مایع سینوویال کمتر از میزان عادی باشد. تزریق یک نمونه‌ی مصنوعی هیالورونیک اسید درون مفصل خاصیت چسبناکی مایع سینوویال را افزایش می دهد و باعث حرکت روان تر مفصل می شود هم چنین درد را نیز کاهش می دهد.

بریس های طبی و اسپلینت

استفاده از بریس طبی برای آرنج همراه با سرمادرمانی علائم استئوآرتریت را از بین می برد.

عمل جراحی

برای درمان آرتروز پزشک تصمیم می گیرد آیا لازم است عمل جراحی انجام دهید یا خیر. جراحی هایی که برای درمان این عارضه می توانید انجام دهید عبارت است از:

عمل جراحی آرتروسکوپی

در این عمل، جراح برای برداشتن تکه های استخوانی، غضروف‌های آسیب‌دیده و خارهای استخوانی از درون مفصل، از یک ابزار کوچک استفاده می‌کند.

عمل جراحی استئوتومی

در این عمل جراح برای کاهش علائم عارضه و حرکت استخوان ها بر روی یکدیگر تکه ای از یک استخوان را بر می دارد.

عمل جراحی سینووکتومی

در این عمل جراح بخش آسیب‌دیده‌ی غشای سینوویال (یک لایه‌ی نازک از بافت که هر مفصل را احاطه می‌کند) را برمی‌دارد.

عمل تعویض مفصل آرنج (آرتروپلاستی)

در این جراحی مفصل آسیب دیده با یک مفصل مصنوعی جایگزین می شود. استفاده از مفصل مصنوعی در آرنج مانند استفاده از آن در ران، زانو و شانه شایع نشده است. هم چنین عوارض آن نسبت به تعویض مفصل در ران و زانو بیشتر است. تعویض مفصل بیشتر برای کسانی استفاده می شود که نیاز دارند مفصل آرنج شان حرکت داشته باشد ولی قدرت زیادی از این مفصل نمی خواهند. این جراحی برای افراد مسن که با دست جسم سنگین بر نمی دارند مفید است. این جراحی هم چنین برای درمان تخریب مفصل ناشی از روماتیسم مفصلی نیز مفید است.

عوامل خطرزا برای آرتروز آرنج

از عوامل خطرزا که موجب بروز این عارضه می شود می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سن: آرتروز در هر سن و سالی ممکن است اتفاق بیفتد اما احتمال آن در افرادی که کمتر از ۴۰ سال سن دارند کمتراست.
• جنسیت: همان طور که اشاره شد استئوآرتروز تخریبی و آرتروز روماتیسمی بیشتر در زنان اتفاق می‌افتد اما خطر آرتروز ناشی از نقرس در مردها بیشتر است.
• آسیب دیدگی و مصدومیت های ورزشی
• چاقی
• سابقه فامیلی و خانوادگی
• سیگار کشیدن
• برخی مشاغل خاص مانند نجارها و نقاشان ساختمان که یک حرکت فیزیکی معین را در درازمدت تکرار می کنند بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز آرنج هستند.

پیشگیری از آرتروز آرنج

همان طور که اشاره شد زمانی که سطح غضروف آرنج ساییده شود یا آسیب ببیند فرد دچار آرتروز آرنج می شود. آرنج یکی از مفصل هایی است که به ندرت دچار آرتروز می شود چون سطوح مفصل به خوبی با هم تماس دارد و رباط‌های پایدار کننده آرنج نیز قوی است بنابراین آرنج می تواند بدون آن که پایداری آن در اثر تحمیل نیرو مختل شود نیروی شدیدی را تحمل کند. بهترین راه برای پیشگیری از آرتروز آرنج مراقبت از آن و جلوگیری از آسیب دیدگی آن است.

چنان چه آرنج به هر دلیلی آسیب دید، آسیب دیدگی باید به سرعت تشخیص داده شود و با روش های مناسب درمان شود. اشخاصی که کارشان دشوار است مانند ورزشکاران برای این که دچار آرتروز نشوند باید عضلات اطراف آرنج را قوی نگه دارند. استفاده از تکنیک مناسب و گرم کردن بدن قبل از ورزش برای پیشگیری از آسیب دیدگی اهمیت زیادی دارد.

آرتروز هرچقدر سریع تر تشخیص داده شود درد آن نیز سریع تر تسکین می یابد و برای آن طرح درمانی مناسبی ارائه می شود تا بیمار بتواند بدون درد به زندگی خود ادامه دهد.