جراحی فیوژن بین کمری قدامی (ALIF)

آشنایی با جراحی فیوژن بین کمری قدامی  (ALIF)

جراحی فیوژن قدامی کمر (ALIF)، نوعی فیوژن ستون فقرات است که برای تثبیت بخش حرکتی دردناک در قسمت پایین کمر انجام می‌شود که معمولاً به دلیل بیماری دژنراتیو دیسک کمر و یا اسپوندیلولیستزیس ایجاد می‌شود. فیوژن بین کمری، نوعی همجوشی ستون فقرات است که شامل برداشتن دیسک بین مهره ای است. این نوع همجوشی را می توان با استفاده از روش های مختلف انجام داد.

به عنوان مثال، جراح می تواند از طریق برش هایی در قسمت پایین کمر یا از طریق برش هایی در پهلو، به ستون فقرات دسترسی پیدا کند. در فیوژن بین کمری قدامی (ALIF)، جراح از جلو و از طریق یک برش در شکم به قسمت پایین کمر نزدیک می شود. پزشکان برای اولین بار در دهه ۱۹۴۰ یک عمل جراحی ALIF را برای درمان کمردرد انجام دادند.

حدود ۳۶% تا ۵۲% از بیماران تسکین درد قابل توجهی یافتند و حدود ۳۲% تا ۵۶% ادغام موفقیت آمیز استخوان های مهره را داشتند. با شروع دهه ۱۹۹۰، به دلیل ظهور بخش های قفس‌ مانند یا همان اسپیسر از جنس تیتانیوم که فضای دیسک را بهتر نگه می‌داشتند و امکان همجوشی بالاتری را فراهم می‌کردند، محبوبیت بیشتری برای جراحی فیوژن بین‌ کمری قدامی وجود داشت. در حال حاضر نرخ موفقیت ALIF حدود ۹۵% است.

در چه مواردی پزشک جراحی فیوژن بین کمری قدامی را توصیه می کند؟

اگرچه اکثر جراحی های ستون فقرات با استفاده از روش خلفی (پشت) انجام می شود، جراح شما ممکن است به دلایل مختلفی روش قدامی را انتخاب کند، از جمله:

• اگر قبلاً جراحی ستون فقرات را با استفاده از روش خلفی (پشت) انجام داده اید، از انجام چندین جراحی در یک ناحیه اجتناب کنید.
• برای دسترسی مستقیم بیشتر به دیسک بین مهره ای.
• برای داشتن توانایی اضافه کردن لوردوز (swayback) بیشتر به ستون فقرات.
• به شما کمک می کند تا سریعتر بهبود پیدا کنید.

بر خلاف روش خلفی برای جراحی کمر، روش قدامی جراح را قادر می‌سازد تا بدون حرکت دادن اعصاب به ستون فقرات شما دسترسی داشته باشد. با این حال، جراح هنگام استفاده از روش قدامی باید اندام ها و رگ های خونی را به طرفین حرکت دهد. در بیشتر موارد، جراح عروق به جراح ارتوپد کمک می کند تا فضای دیسک را باز و در معرض دید قرار دهد.

نحوه انجام جراحی فیوژن بین کمری قدامی

فیوژن بین کمری قدامی مشابه فیوژن بین کمری خلفی (PLIF) است، با این تفاوت که در ALIF، فضای دیسک با نزدیک شدن به ستون فقرات از طریق شکم به جای از طریق کمر، جوش می‌خورد. در طی حدود ۲ ساعت، جراح مراحل اولیه زیر را انجام خواهد داد:

1. ایجاد برش. یک برش عمودی ۳ تا ۵ اینچی در قسمت تحتانی شکم، از ناحیه شرمگاهی تا ناف ایجاد می‌شود.
2. دسترسی به صفاق. برای رسیدن به صفاق که کیسه بزرگی است که اندام های داخلی را در جای خود نگه می دارد، باید لایه های چربی و ماهیچه را از هم عبور داد.
3. جمع شدن صفاق. صفاق را می توان به پهلو جمع کرد و به جراح ستون فقرات اجازه می دهد بدون وارد شدن به شکم به جلوی ستون فقرات دسترسی پیدا کند.
4. جمع کردن عروق خونی. در بالای ستون فقرات، عروق خونی بزرگی قرار دارد که تا پاها ادامه می یابد. بسیاری از جراحان ستون فقرات، این جراحی را همراه با جراح عروق انجام می دهند که این رگ های خونی بزرگ را به کار می اندازد.
5. جایگزینی دیسک با پیوند استخوان. پس از اینکه رگ‌های خونی کنار گذاشته شدند، مواد دیسک برداشته می‌شود و پیوندهای استخوانی یا اسپیسرهای قدامی با پیوند استخوان کار گذاشته می‌شوند. ممکن است برای کمک به فیکس کردن دستگاه‌ها، برش دیگری از پشت مورد نیاز باشد.

فرآیند همجوشی برای استخوان ها در طول خود جراحی اتفاق نمی افتد. در عوض، جراحی محیطی را برای جوش خوردن استخوان ها ایجاد می کند و طی ماه های بعد تا ۱۲ ماه به تدریج جوش خوردن انجام می شود. برنامه ریزی برای ارزیابی پیشرفت فیوژن مهم است.

ریکاوری بعد از جراحی چقدر طول می کشد؟

در بیشتر موارد، از ۱ تا ۳ روز پس از ALIF در بیمارستان خواهید ماند. مدت اقامت شما به میزان کنترل درد و توانایی شما برای ایستادن و حرکت بستگی دارد. اکثر بیماران در روز اول پس از جراحی به ایستادن و راه رفتن تشویق می شوند. جراح شما ممکن است یک بریس پشت برای کمک به راحتی بیشتر و محافظت از فیوژن جراحی در اختیار شما قرار دهد.

در چند هفته اول پس از جراحی، تمرینات اساسی از جمله پیاده روی معمولی را انجام خواهید داد. در این مدت، مهم است که از خم شدن با پشت، چرخاندن یا بلند کردن چیزهای سنگین خودداری کنید. اکثر بیمارانی که تحت ALIF قرار می‌گیرند، می‌توانند انتظار بهبود کمردرد و ناتوانی را در هفته‌ها تا ماه‌ها پس از جراحی داشته باشند.

مزایای جراحی ALIF

روش ALIF تنها یکی از چندین روش ممکن برای همجوشی ستون فقرات است. مزیت اصلی استفاده از جراحیALIF دسترسی مستقیم به جلوی ستون فقرات است. نسبت به سایر روش های جراحی فیوژن، مزایای انتخاب روش ALIF عبارتند از:

• عضلات و اعصاب کمر بدون تخریب باقی می مانند.
• ممکن است یک اسپیسر بزرگ (ایمپلنت نخاعی) برای افزایش ثبات ساختار فیوژن استفاده شود.
• پیوند استخوان به صورت فشرده در برابر سطح وسیعی از صفحات انتهایی قرار می گیرد.
• انحنای طبیعی ستون فقرات را می توان به طور موثرتر بازیابی کرد.

معایب خاصی برای رویکرد جراحی فیوژن بین کمری قدامی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، خطر فتق بعد از جراحی ALIF وجود دارد. اینکه جراح ستون فقرات از جراحی قدامی به فضای دیسک نزدیک شود یا از یکی از ورش های خلفی (PLIF یا TLIF) تا حد زیادی به راحتی جراح با رویکرد قدامی و عمل در اطراف آئورت و ورید اجوف که عروق متصل به قلب هستند، بستگی دارد.

اکثر جراحان ستون فقرات تجربه زیادی در انجام این روش به تنهایی نداشته اند و همه جراحان ستون فقرات به یک جراح عروق ماهر دسترسی ندارند تا به آنها در این روش کمک کند. بنابراین، یک رویکرد خلفی برای جراحی فیوژن ستون فقرات کمری ممکن است برای بسیاری از جراحان کاربردی تر باشد.

خطرات و عوارض احتمالی با جراحی ALIF

خطر اصلی هر عمل جراحی فیوژن ستون فقرات این است که عدم جوش خوردن اتفاق بیفتد. مانند بسیاری از جراحی های ستون فقرات، یک خطر اضافی، فقدان یا ناکافی بودن تسکین درد برای بیمار است. خطرات و عوارض ناشی از روش فیوژن بین کمری قدامی (ALIF) نسبتاً نادر، برگشت‌پذیر و یا زودگذر است. اکثر عوارض شناخته شده مربوط به رویکرد جراحی از جلو است که از لایه های چربی و ماهیچه ها، اندام های داخلی، اعصاب و رگ های خونی عبور می کند یا دور می زند. از عوارض ناشی از جراحی فیوژن قدامی:

یبوست یا مشکل در غذا خوردن

یبوست موقت و یا تغییرات رژیم غذایی ممکن است در طول نقاهت در روزهای بلافاصله پس از جراحی رخ دهد. حدود ۳ روز پس از ALIF، بیماران ممکن است ایلئوس یا انسداد روده بعد از عمل یا یبوست را تجربه کنند. این یک مشکل معمول پس از عمل پس از جراحی شکم است. این موضوع به ناتوانی در خوردن غذای جامد مربوط می شود. این عارضه در حدود ۳ درصد از بیماران ALIF رخ می دهد، اما به زودی و خود به خود برطرف می شود.

عفونت یا فتق برش انسزیونال

برش ایجاد شده در هنگام انجام جراحی ALIF برای بهبودی کامل ماه ها به استراحت نسبی نیاز دارد. بدون مراقبت دقیق و استراحت، عوارض ممکن است رخ دهد. در حدود ۲.۶ درصد از بیماران، محل برش ممکن است عفونی شود یا به ندرت دچار فتق شود. فتق برش انسزیونال زمانی اتفاق می افتد که بافت های پوشش شکم شروع به بیرون زدگی می کنند و می توان آن را به عنوان یک توده یا برآمدگی توصیف کرد که ممکن است با فعالیت بیشتر مشخص شود. درمان استاندارد فتق، جراحی برای بازگرداندن بافت در جای خود است. برای جلوگیری از بیرون زدگی مجدد بافت، ممکن است یک مرحله اضافی برای وارد کردن مش جراحی لازم باشد.

از دست دادن خون

ALIF در مجاورت رگ‌های خونی بزرگی که به پاها می‌روند، انجام می‌شود. از این رو، خطر مشکلات عروقی مانند از دست دادن خون یا آسیب‌دیدگی رگ‌های خونی را ایجاد می‌کند. کل خون از دست رفته با محاسبه حجم تخمینی از دست دادن خون در طول جراحی و سطح هموگلوبین خون پس از عمل، اندازه گیری می شود.

تفاوت بین کل خون از دست رفته و خون تخمینی از دست رفته، از دست دادن خون پنهان نامیده می شود که حدود ۴۰٪ از کل خون از دست رفته در هر دو روش قدامی و خلفی جراحی را تشکیل می دهد. از دست دادن خون پنهان ممکن است به بستری شدن طولانی مدت و بهبودی کمک کند. این خطر بالقوه آسیب به وریدها یا شریان ها در دست جراحان مجرب عروق و ستون فقرات یک عارضه غیر معمول است.

انزال رتروگراد در مردان

یک خطر منحصر به فرد برای مردان وضعیتی است که به عنوان انزال رتروگراد شناخته می شود. نزدیک شدن به فضای دیسک L5-S1 (قسمت کمری ۵ و بخش خاجی ۱) از جلو، این خطر را ایجاد می کند. اعصاب کوچک مستقیماً روی فضای بین دیسک، دریچه ای را کنترل می کنند که باعث می شود انزال در حین مقاربت خارج شود. کالبد شکافی در فضای دیسک ممکن است باعث شود اعصاب از کار بیفتند و انزال را وادار کند که مسیری را که کمترین مقاومت را دارد و به سمت مثانه است، انتخاب کند.

انزال رتروگراد در حدود ۲% موارد اتفاق می افتد و بین ۳ ماه تا ۴ سال پس از جراحی بهبود می یابد. با انزال رتروگراد، احساس انزال تا حد زیادی یکسان است. بارداری ممکن است دشوار شود، اما این عارضه منجر به ناتوانی جنسی نمی شود، زیرا این اعصاب نعوظ را کنترل نمی کنند. جراح ممکن است روش های دیگری را برای جراحی فیوژن ستون فقرات، مانند PLIF، برای بیماران مرد جوان در نظر بگیرد.

ترومبوز ورید عمقی

خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT) در ۱۴٪ موارد رخ می دهد. این عارضه در افرادی که سندرم فشرده سازی ورید ایلیاک که به عنوان سندرم ترنر نیز شناخته می شود، بیشتر است. این سندرم شامل فشرده سازی ورید ایلیاک چپ، بین مهره های L5 و شریان ایلیاک راست است. انتظار می رود حدود ۲۲ درصد از افراد این فشرده سازی آناتومیک را داشته باشند که ممکن است در طول زندگی فرد به DVT منجر شود یا خیر.

انسداد روده یا درد شکم

صدمه به روده یا سایر عوارض روده نادر است و در ۰.۲۵٪ از جراحی ها رخ می دهد. در طی جراحی ALIF، صفاق (کیسه بزرگی که اندام های داخلی را نگه می دارد)، ممکن است دچار پارگی یا ساییدگی شود که به عنوان پارگی سروزی شناخته می شود. پارگی های سروزی کوچک را می توان در حین جراحی با استفاده از بخیه های قابل جذب یا دائمی ترمیم کرد.

اگر لخته خون (آمبولی) در یکی از شریان‌های تغذیه‌کننده قرار گیرد، جریان خون به روده‌ها ممکن است محدود شود. در صورت بروز این عارضه، بیمار ممکن است درد شکمی را تجربه کند که بعد از غذا بدتر می شود. گزینه های درمانی برای قطع جریان خون به روده شامل داروهای رقیق کننده خون یا جراحی است. چنین صدماتی در حدود ۱.۴% موارد رخ می دهد.

مواردی را که در ALIF باید در نظر گرفت

به طور کلی، خطر اصلی این نوع جراحی ستون فقرات این است که فیوژن جامد به دست نمی‌آید (بدون جوش) و ممکن است جراحی بیشتری برای جوش مجدد ستون فقرات لازم باشد. نرخ فیوژن برای ALIF معمولاً بین ۹۰ تا ۹۵ درصد است. نرخ عدم پیوند برای بیمارانی که:

• قبلاً عمل جراحی کمر داشته اند.
• سیگار می کشند یا چاق هستند.
• جراحی فیوژن چند سطحی انجام دهید.
• پرتو درمانی جهت درمان سرطان

همه بیمارانی که مشکل جوش نخوردن ستون فقرات دارند، نیازی به انجام عمل فیوژن دیگری ندارند. تا زمانی که مفصل ثابت است و علائم بیمار بهتر است، نیازی به جراحی بیشتر کمر نیست. علاوه بر این، این خطر وجود دارد که کمردرد بیمار علیرغم دستیابی به یک فیوژن موفق، فروکش نکند.

کلام پایانی

با ظهور فن آوری های جدیدتر و ابزار دقیق تر، جراح ممکن است بتواند این جراحی را از طریق یک برش کوچکتر در جلوی ستون فقرات انجام دهد. این روش می تواند درد را کاهش دهد و به شما کمک کند زودتر احساس بهتری داشته باشید. با این حال، ادغام بیولوژیکی ستون فقرات، چه جراحی سنتی یا کم تهاجمی داشته باشید، به همان مقدار زمان نیاز دارد. فناوری جدید، از جمله انواع مواد بیولوژیکی و اسپیسرها ها نیز برای تسریع در همجوشی، در حال توسعه است. این تکنیک های جدیدتر را با جراح خود در میان بگذارید.

هدف فیزیوتراپی ایرانیان کاهش درد و کمک به عملکرد، حرکت و زندگی بهتر است.

کلینیک فوق تخصصی سلامتی، درمانی و فیزیوتراپی ایرانیان ،  بهترین فیزیوتراپی در اصفهان

به طور کلی، مجموعه سلامت ایرانیان شامل کلینیکها و بخش های درمانی :

کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان    باشگاه بدنسازی ایرانیان    کلینیک لاغری و زیبایی ایرانیان    استخر آب درمانی ایرانیان    فروشگاه اینترنتی محصولات طبی و پزشکی

فیزیوتراپی ایرانیان ، طی سال ها فعالیت همیشه در تلاش است تا خدمات زیر را ارائه نماید.

الکتروتراپی ، تکارتراپی ، مگنت تراپی ، فیزیوتراپی ورزشی ، لیزرتراپی ( لیزر پرتوان ) ، اولتراسوند US ،  فیزیوتراپی کمر ، فیزیوتراپی زانو ، فیزیوتراپی دست ، فیزیوتراپی گردن ، فیزیوتراپی سکته مغزی ، فیزیوتراپی پارکینسون ، فیزیوتراپی پا ، فیزیوتراپی درد پاشنه پا ، فیزیوتراپی خارپاشنه ،  فیزیوتراپی ACL ، فیزیوتراپی کف لگن ، فیزیوتراپی بارداری ، فیزیوتراپی کودکان ، ماساژ درمانی ، باشگاه ورزشی ، آب درمانی و …