آشنایی با میوزیت و درمان‌های پزشکی و خانگی آن
میوزیت یک بیماری نادر است که در آن سیستم ایمنی به طور مزمن، بافت ماهیچه‌ای سالم خود بدن را ملتهب می‌کند. با گذشت زمان، این التهاب مداوم، عضلات را ضعیف می‌کند و اغلب منجر به درد، درد و خستگی عضلانی می‌شود. روش‌های درمانی مختلفی برای این بیماری وجود دارد.
درمان پلی میوزیت و درماتومیوزیت یا بیماریهای التهابی عضله
میوزیت نام گروهی از بیماریهای نادر است که می‌تواند باعث ضعف، خستگی و درد عضلات شود. کلمه میوزیت به سادگی به معنای التهاب در عضلات است. اگر چیزی ملتهب باشد، ممکن است متورم شده باشد. میوزیت می‌تواند افراد را در هر سنی از جمله کودکان مبتلا کند. ماهیچه‌های اصلی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اطراف شانه‌ها، باسن و ران هستند. ابتلا به میوزیت همچنین می‌تواند منجر به آسیب سایر قسمت‌های بدن مانند پوست، ریه یا قلب شود. گاهی اوقات میوزیت می‌تواند بر عضلاتی که وظایفی مانند تنفس و بلع را انجام می‌دهند، تأثیر بگذارد. انواع مختلفی از میوزیت وجود دارد. دو نوع رایج آن، پلی میوزیت و درماتومیوزیت هستند. پلی میوزیت به این معنی است که بسیاری از عضلات تحت تأثیر التهاب قرار می‌گیرند. این نوع از میوزیت، اغلب بر سایر قسمت‌های بدن تأثیر چندانی نمی‌گذارد.
درماتومیوزیت
درماتومیوزیت، علائم مشابهی را در عضلات ایجاد می‌کند، اما باعث بثورات پوستی نیز می‌شود. پلی میوزیت، درماتومیوزیت و همچنین انواع دیگر میوزیت، شرایط خود ایمنی هستند. سیستم ایمنی سیستم دفاع از خود طبیعی بدن است. وقتی سالم باشد از ما در برابر عفونت، آسیب و بیماری محافظت می‌کند. با این حال، در افرادی که دارای شرایط خود ایمنی هستند، سیستم ایمنی گیج می‌شود و به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. یکی از ویژگی‌های سیستم ایمنی سالم، التهاب است.
به عنوان مثال، هنگامی که ما دچار بریدگی می‌شویم، بدن مایعی را به ناحیه آسیب‌دیده می‌فرستد تا گلبول‌های سفید خون بتوانند با هر گونه عفونت مبارزه کنند. اگر فردی دارای یک بیماری خود ایمنی باشد، بدن می‌تواند التهاب ایجاد کند، در صورتی که عفونتی برای مبارزه وجود نداشته باشد؛ اما التهاب غیرضروری نیز می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. مشخص نیست چه چیزی باعث حمله سیستم ایمنی می‌شود. هیچ درمانی برای میوزیت وجود ندارد، با این حال، درمان سریع برخی از انواع میوزیت ممکن است از بدتر شدن بیماری جلوگیری کند.
میوزیت با چه علائمی همراه است؟
علائم میوزیت در افراد مختلف متفاوت است. آن‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- ماهیچه‌های ضعیف و خسته که می‌توانند کارهای روزمره مانند بالا رفتن از پله‌ها، برس زدن موها و سوار و پیاده شدن از ماشین را دشوار کنند.
- درد در عضلات
- عضلات در لمس حساس هستند.
- ماهیچه‌ها ممکن است گاهی متورم شوند.
- به طور کلی احساس ناخوشی می‌کند.
- کاهش وزن
- عرق شبانه
شایع‌ترین ماهیچه‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اطراف شانه‌ها، باسن و ران‌ها هستند. ضعف و خستگی در ماهیچه‌ها می‌تواند افراد مبتلا به میوزیت را بیشتر در معرض زمین خوردن قرار دهد. با درماتومیوزیت می‌توانید علائم فوق را داشته باشید و همچنین:
علائم میوزیت
- بثورات قرمز یا صورتی در پلک‌های بالایی، صورت و گردن و پشت دست‌ها و انگشتان
- تورم پوست آسیب‌دیده
- پف‌کردگی و رنگش شدن دور چشم
برخی از شرایط پزشکی دیگر ممکن است شبیه به میوزیت ظاهر شوند. این شامل:
- عوارض جانبی برخی داروها – به عنوان مثال، استروئیدها و داروهایی برای کاهش سطح کلسترول شما، مانند استاتین ها
- اثرات نوشیدن الکل زیاد در یک دوره طولانی
- شرایط هورمونی – برای مثال، کم‌کاری یا پرکاری غدد تیروئید
- سطوح پایین ویتامین D
- سطوح غیرطبیعی کلسیم یا منیزیم
- عفونت‌ها
- سایر شرایط عضلانی نادر – به عنوان مثال، جایی که عضلات از بین می‌روند.
میوزیت در اثر چه عواملی به وجود می‌آید؟
میوزیت در اثر هر شرایطی که منجر به التهاب در عضلات شود ایجاد می‌شود. علل میوزیت را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:
شرایط التهابی
شرایطی که باعث التهاب در سراسر بدن می‌شود ممکن است بر عضلات تأثیر بگذارد و باعث میوزیت شود. بسیاری از این علل شرایط خود ایمنی هستند که در آن بدن به بافت‌های خود حمله می‌کند. شرایط التهابی که باعث میوزیت بالقوه شدید می‌شوند، عبارت‌اند از:
- درماتومیوزیت
- پلی میوزیت
- اینکلوژن بادی میوزیت
سایر شرایط التهابی باعث ایجاد اشکال خفیف‌تر میوزیت می‌شوند، از جمله:
- لوپوس
- اسکلرودرمی
- روماتیسم مفصلی
شرایط التهابی، اغلب جدی‌ترین علل میوزیت هستند که نیاز به درمان طولانی‌مدت دارند.
عفونت
عفونت‌های ویروسی، شایع‌ترین عفونت‌هایی هستند که باعث میوزیت می‌شوند. به ندرت، باکتری‌ها، قارچ‌ها یا سایر ارگانیسم‌ها نیز می‌توانند باعث میوزیت شوند. ویروس‌ها یا باکتری‌ها ممکن است مستقیماً به بافت ماهیچه‌ای حمله کنند یا موادی را آزاد کنند که به فیبرهای عضلانی آسیب می‌رساند. ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا و همچنین HIV تنها تعدادی از ویروس‌هایی هستند که می‌توانند باعث میوزیت شوند.
مواد مخدر
بسیاری از داروها و داروهای مختلف می‌توانند باعث آسیب موقت عضلانی شوند. از آنجایی که التهاب در عضلات اغلب شناسایی نمی‌شود، مشکل عضلانی را می‌توان میوپاتی نامید تا میوزیت. میوپاتی ممکن است بلافاصله پس از شروع یک دارو یا ممکن است پس از مصرف دارو برای ماه‌ها یا سال‌ها رخ دهد. گاهی اوقات به دلیل تداخل بین دو داروی مختلف ایجاد می‌شود. میوزیت شدید ناشی از داروها نادر است.
جراحت
ورزش شدید می‌تواند منجر به درد عضلانی، تورم و ضعف برای ساعت‌ها یا روزها پس از تمرین شود. التهاب به این علائم کمک می‌کند و از نظر فنی این را به شکلی از میوزیت تبدیل می‌کند. علائم میوزیت پس از ورزش یا آسیب تقریباً همیشه با استراحت و ریکاوری کاملاً برطرف می‌شود.
رابدومیولیز
رابدومیولیز زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌ها به سرعت تجزیه می‌شوند. درد عضلانی، ضعف و تورم از علائم رابدومیولیز هستند. ادرار نیز ممکن است به رنگ قهوه‌ای تیره یا قرمز درآید.
میوزیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک ممکن است بر اساس علائم ضعف عضلانی فرد یا سایر شواهد میوزیت به میوزیت مشکوک شود. آزمایش‌های برای میوزیت عبارت‌اند از:
- آزمایش‌های خون: سطوح بالای آنزیم‌های عضلانی، مانند کراتین کیناز، ممکن است به معنای التهاب عضلانی باشد. سایر آزمایش‌های خون، آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی را که ممکن است وضعیت خود ایمنی را شناسایی کند، بررسی می‌کند.
- اسکن ام آر آی: یک اسکنر با استفاده از یک آهنربای پرقدرت و یک کامپیوتر تصاویری از ماهیچه‌ها ایجاد می‌کند. اسکن MRI می‌تواند به شناسایی نواحی میوزیت و تغییرات در عضلات در طول زمان کمک کند.
- EMG: با قرار دادن الکترودهای سوزنی در عضلات، پزشک می‌تواند پاسخ ماهیچه‌ها به سیگنال‌های عصبی الکتریکی را آزمایش کند. EMG می‌تواند عضلات ضعیف یا آسیب‌دیده توسط میوزیت را شناسایی کند.
- بیوپسی عضلانی: این دقیق‌ترین آزمایش برای تشخیص میوزیت است. پزشک یک عضله ضعیف را شناسایی می‌کند، یک برش کوچک ایجاد می‌کند و نمونه کوچکی از بافت عضلانی را برای آزمایش برمی‌دارد. بیوپسی عضلانی در اکثر افراد مبتلا به میوزیت، منجر به تشخیص نهایی می‌شود.
دلایل زیادی برای ضعف و درد عضلانی وجود دارد که شایع‌تر از میوزیت است و آزمایش میوزیت، فرآیند ساده‌ای نیست. به این دلایل، روند تشخیص میوزیت می‌تواند طولانی باشد.
انواع راهکارها برای درمان میوزیت
اگرچه هیچ درمانی برای میوزیت وجود ندارد، اما درمان سریع و تهاجمی برای کاهش التهاب پلی میوزیت و درماتومیوزیت، می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت ضعف عضلانی کمک کند و ممکن است به بازیابی بخشی از قدرت شما کمک کند. برخی از این گزینه‌های درمانی شامل:
داروها
اولین انتخاب درمان میوزیت، استروئیدها است که معمولاً برای شروع در دوزهای بالا تجویز می‌شوند. استروئیدها را می‌توان به صورت قرص یا تزریقی تجویز کرد. آن‌ها باید التهاب را به سرعت کاهش دهند، درد عضلانی و احساس ناخوشی را برطرف کنند. دوزهای بالای استروئیدها می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد، بنابراین پزشک شما دوز را در اسرع وقت کاهش می‌دهد. مصرف طولانی‌مدت استروئیدها می‌تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد که باعث نازک شدن استخوان‌ها و شکستگی راحت‌تر می‌شود.
داروهایی وجود دارد که می‌توانید در کنار استروئیدها برای کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان مصرف کنید. این شامل بیس فسفونات ها است که می‌تواند از دست دادن استخوان را کند کند. گاهی اوقات علائم میوزیت ممکن است با کاهش دوز استروئید تشدید شود و پزشک شما اغلب داروهای دیگری را برای کمک به کاهش التهاب تجویز می‌کند. این‌ها عبارت‌اند از: متوترکسات، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، تاکرولیموس و مایکوفنولات. بیشتر این‌ها انواع داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs) هستند و برای بررسی عوارض جانبی احتمالی به آزمایش خون منظم نیاز دارید. گاهی اوقات این داروها قادر به کنترل میوزیت نیستند.
درمان‌های بیولوژیکی
درمان‌های بیولوژیکی با مسدود کردن اهداف خاصی در سیستم ایمنی که باعث التهاب می‌شوند، کار می‌کنند. ایمونوگلوبولین ها آنتی بادی‌هایی هستند که از اهدای خون افراد سالم جمع‌آوری می‌شوند و می‌توانند به جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به بافت‌های بدن شما کمک کنند. این درمان معمولاً به صورت قطره در ورید بازوی شما انجام می‌شود که به عنوان قطره داخل وریدی شناخته می‌شود. این کار در بیمارستان انجام می‌شود و در صورت نیاز می‌توان آن را تکرار کرد. گاهی اوقات ممکن است در طول خود درمان کمی احساس ناراحتی کنید. حتی در موارد شدید، میوزیت معمولاً به درمان پاسخ می‌دهد، اگرچه بسیاری از افراد برای تحت کنترل نگه داشتن شرایط خود به درمان دارویی مادام‌العمر نیاز دارند.
ورزش و فیزیوتراپی
هنگامی که میوزیت شما بسیار فعال است، احتمالاً بهتر است استراحت کنید، اما هنگامی که آرام شد، انجام ورزش منظم می‌تواند علائم و سلامت کلی شما را تا حد زیادی بهبود بخشد. تمرینات هوازی که باعث می‌شود نفس سنگین‌تری بکشید و ضربان قلب شما تندتر شود، به ویژه برای کمک به بازیابی قدرت عضلانی و بهبود استقامت بسیار مهم است. در ابتدا این کار به طور ایده آل باید تحت نظارت یک فیزیوتراپیست انجام شود که یک برنامه مناسب به شما ارائه می‌دهد. باید از ورزش‌های بسیار شدید خودداری کنید.
کودکان مبتلا به درماتومیوزیت
کودکان مبتلا به درماتومیوزیت نوجوانان برای کاهش خطر خمیدگی دائمی مفاصل، به ویژه زانوها، به فیزیوتراپی بیشتری نیاز دارند. افراد مبتلا به میوزیت می‌توانند بهبودی خوبی داشته باشند. با این حال، برخی از افراد با علائم شدید ممکن است هرگز به طور کامل بهبود پیدا نکنند. حتی برای افرادی که بهبودی خوبی دارند، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا شاهد بهبود باشند، زیرا درمان‌ها برای کمک به ترمیم عضلات بدن شما زمان می‌برد. به همین دلیل ممکن است خستگی زیادی را تجربه کنید.
استراحت
استراحت کافی یکی از اجزای مهم مدیریت میوزیت است. علائم ممکن است زمانی که شما خسته هستید، بدتر شود. سعی کنید یک شب کامل بخوابید و در صورت نیاز در طول روز استراحت‌های کوتاهی داشته باشید. همچنین ممکن است بخواهید حمام گردابی، گرما و ماساژ ملایم را به رژیم آرامش خود اضافه کنید.
تأثیر رژیم غذایی بر افراد مبتلا به میوزیت
خوردن غذاهای مناسب می‌تواند فواید متعددی را برای افراد مبتلا به میوزیت به همراه داشته باشد، از جمله اجتناب از کمبودهای تغذیه‌ای، کاهش عوارض جانبی دارو و همچنین حفظ وزن سالم. گنجاندن مواد مغذی ضروری از هر گروه غذایی به صورت روزانه، کلید مهمی برای یک رژیم غذایی متعادل است. این شامل:
غلات
غلات، منبع خوب و کم‌چرب فیبر و انرژی است. غلات کامل مانند برنج قهوه‌ای، نان سبوس‌دار، ماکارونی سبوس‌دار، جو، کینوا و ذرت بهترین هستند، زیرا منبع خوبی از فولات، ویتامین B6 و ویتامین B2، سلنیوم و روی هستند.
میوه‌ها و سبزیجات
میوه‌ها و سبزیجات حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها (گروهی از مواد مغذی که با رادیکال‌های آزاد که می‌توانند به سلول‌ها آسیب برسانند) و فیبر هستند. آن‌ها همچنین منابع عالی ویتامین C و ویتامین A هستند و به طور طبیعی نمک و چربی کمی دارند. انواع تازه میوه و سبزی (بدون سس) توصیه می‌شود. اگر کنسرو میوه‌ها و سبزیجات مصرف می‌شود، از نوع کم‌نمک آن را انتخاب کنید. مصرف میوه‌های خشک و آب‌میوه به دلیل محتوای قند زیاد آن‌ها باید محدود شود. سعی کنید در هر وعده غذایی یک یا چند وعده میوه یا سبزی یا هر دو مصرف کنید. یک وعده واحد برابر با ½ فنجان سبزی یا میوه پخته یا ۱ فنجان سبزیجات یا میوه خام است.
محصولات لبنی
غنی‌ترین منبع کلسیم، یک ماده معدنی ضروری است که استخوان و عضله را می‌سازد. آن‌ها همچنین منابع عالی روی، ویتامین‌های B، ویتامین D و سلنیوم هستند. افرادی که به لاکتوز حساسیت ندارند (نمی‌توانند لاکتوز را در لبنیات هضم کنند)، می‌توانند شیر بدون لاکتوز، شیر سویا، شیر بادام و سایر محصولات بدون لاکتوز که کلسیم را تأمین می‌کنند، مانند آب‌میوه‌های غنی‌شده با کلسیم انتخاب کنند. هدف، مصرف سه وعده لبنیات یا جایگزین‌های لبنی در روز است.
گوشت، ماهی و مرغ
گوشت، ماهی و مرغ، منابع عالی پروتئین هستند… برای رعایت دستورالعمل توصیه‌شده یک وعده پروتئین بدون چربی در اکثر وعده‌های غذایی، به این صورت می‌باشد که پوست مرغ را جدا کنید، چربی آن را پاک کنید و از سرخ کردن خودداری کنید. در عوض، این غذاها را کباب کنید. علاوه بر این، میزان وعده غذایی را کنترل کنید. اندازه یک وعده باید ۴ اونس (تقریباً به اندازه کف دست شما باشد.) گوشت، ماهی و مرغ نیز منابع عالی روی، ویتامین‌های گروه B و آهن هستند.
لوبیا، آجیل و دانه‌ها
لوبیا، آجیل و دانه‌ها، پروتئین گیاهی و فیبر را تأمین می‌کنند. آن‌ها منابع عالی ویتامین E و سلنیوم هستند. لوبیا نیز یک جایگزین سالم گوشت است. آجیل‌های بدون نمک و لوبیاهای کم‌سدیم، جوانه گندم، دانه کتان، سویا و یا لوبیا قرمز را انتخاب کنید. گردو و عدس نیز به دلیل داشتن مواد مغذی بالا توصیه می‌شود.
کلینیک مجهز و تخصصی فیزیوتراپی ایرانیان
انتخاب یک مرکز فیزیوتراپی مجهز و تخصصی برای انجام درمان های فیزیوتراپی می تواند نتایج حاصل از درمان را به طور قابل توجهی تقویت نماید. کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان اصفهان با سرپرستی دکتر مهدی صدیقی، فیزیوتراپیست مجرب و شناخته شده، تمامی خدمات مرتبط با فیزیوتراپی برای اختلالات مختلف مانند بی اختیاری ادرار را به بیماران ارائه می دهد. برای اطلاع از نحوه مراجعه به این مرکز می توانید به قسمت تماس با ما در همین وبسایت مراجعه نمایید.
