علائم شکستگی آرنج در کودکان

علائم شکستگی آرنج در کودکان و تأثیر فیزیوتراپی بر درمان آن

برآمدگی و کبودی روی بازوها و پاها در اثر زمین خوردن یا آسیب‌های ورزشی، از آسیب‌های رایج دوران کودکی هستند و این یکی از مواردی است که بیشتر والدین و بچه‌ها آن را به سختی قبول می‌کنند. کودکانی که هنگام بازی و یا طی یک حرکت ورزشی، به زمین می‌افتند، می‌توانند در هنگام افتادن روی زمین به آرنج خود آسیب برسانند. سایر فعالیت‌های رایجی که باعث آسیب آرنج می‌شوند، عبارتند از ژیمناستیک، فوتبال، پریدن روی تخت و یا بازی‌های خشن. زمانی که کودکان به آرنج خود آسیب می‌رسانند، توجه دقیق به علائم آن‌ها و در صورت تداوم درد و تورم و در واقع توجه دقیق به آرنج بسیار مهم است، زیرا ممکن است آرنج، دچار شکستگی (شکستگی) شده باشد.

در بیماران در هر سنی، آناتومی منحصربه‌فرد مفصل آرنج که شامل شبکه پیچیده‌ای از اعصاب، رگ‌های خونی و رباط‌ها است، می‌تواند چالش‌های درمانی خاصی را ایجاد کند. در کودکان وجود مراکز رشد متعدد بر پیچیدگی آسیب‌ها و درمان آن‌ها می‌افزاید. چندین صفحه رشد (نواحی استخوانی که به طور فعال در حال رشد هستند) در اطراف مفصل آرنج وجود دارد. این صفحات رشد مستعد آسیب هستند. کودکانی که آسیب آرنج دارند، باید توسط پزشک از نظر شکستگی ارزیابی شوند.

شکستگی آرنج با چه علائمی همراه است؟

مهم نیست که در کجا شکستگی رخ می‌دهد، اکثر شکستگی‌های آرنج منجر به درد ناگهانی و شدید در آرنج و ساعد می‌شود. سایر علائم رایج عبارت‌اند از:

• تورم در اطراف آرنج
• بی‌حسی در دست که نشانه آسیب احتمالی عصبی است.
• ناتوانی در صاف کردن بازو

اگر کودک شما پس از زمین خوردن از درد آرنج شکایت می‌کند و از ادامه بازی امتناع می‌کند یا نمی‌تواند بازوی خود را حرکت دهد، مراجعه فوری به پزشک ضروری است.

شکستگی آرنج چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک شما ابتدا بازوی کودک شما را از نظر علائم آسیب به اعصاب و رگه‌های خونی اطراف مفصل آرنج ارزیابی می‌کند. در حالی که آسیب به این مفاصل غیرمعمول است، مهم است که بدانیم آیا مشکلی وجود دارد یا خیر. در صورت وجود خونریزی شدید در بازو ممکن است نیاز به مداخله جراحی اولیه داشته باشد. اشعه ایکس برای تشخیص شکستگی آرنج استفاده می‌شود. در آسیب‌های شدیدتر، شکستگی به راحتی در عکس‌برداری با اشعه ایکس دیده می‌شود، اما وجود برخی از انواع شکستگی‌های آرنج که در عکس‌برداری با اشعه ایکس مشخص نمی‌شوند، غیرمعمول نیست.

دلیل آن این است که شکستگی صفحه رشد ممکن است مانند استخوان‌های شکسته معمولی در عکس‌برداری با اشعه ایکس ظاهر نشود؛ بنابراین، پزشک شما ممکن است درخواست عکس‌برداری با اشعه ایکس از آرنج مقابل (سمت صدمه نخورده فرزندتان) کند تا این دو را از نظر تفاوت‌ها مقایسه کند. اغلب، تنها علامت شکستگی آرنج در کودک، تورم است که در اشعه ایکس دیده می‌شود. در این چنین موردی، آرنج باید به عنوان یک آرنج شکسته در نظر گرفته شود.

انواع شکستگی آرنج در کودکان و گزینه‌های درمانی آن

اصطلاح شکستگی آرنج، آسیبی را توصیف می‌کند که می‌تواند در مکان‌های متعددی در مفصل رخ دهد. این شامل:

شکستگی سوپراکندیلار (Supracondylar fractures)

شکستگی سوپراکندیلار عمدتاً در کودکان سنین ۴ تا ۸ سال دیده می‌شود، این شایع‌ترین نوع شکستگی آرنج است که توسط جراحان ارتوپد اطفال دیده می‌شود. این شکستگی در استخوان بازو درست بالای مفصل آرنج رخ می‌دهد. از آنجایی که شریان بازویی (شریان اصلی در بازو) و اعصابی که حرکت دست را کنترل می‌کنند، در امتداد این استخوان قرار دارند، این شکستگی‌ها همچنین با افزایش خطر آسیب عروقی و عصبی همراه است. اگر یک استخوان شکسته یا قطعه استخوانی در اثر شکستگی شریان را سوراخ کند یا به آن فشار وارد کند، ممکن است بیمار با بی‌حسی دست به اورژانس بیاید که حتی نبض در آن تشخیص داده نمی‌شود. این آسیبی است که باید فوراً موردتوجه قرار گیرد تا از آسیب دائمی جلوگیری شود.

درمان شکستگی سوپراکندیلار

در بسیاری از موارد، بازگرداندن استخوان به تراز مناسب و کاهش فشار روی رگ‌های خونی، مشکل را برطرف می‌کند و نبض بیمار به حالت عادی باز می‌گردد. در صورتی که مشکوک به پارگی رگ خونی باشد، جراح عروق بخشی از تیم درمان می‌شود. آسیب‌های عصبی، از جمله کبودی یا کشیدگی در آن ناحیه، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا برطرف شود. جراح ارتوپد در هنگام درمان شکستگی سوپراکوندیلار تلاش می کند تا آناتومی را تا حد امکان به موقعیت یا تراز قبل از آسیب بازگرداند.

برای ترمیم شکستگی سوپراکوندیلار، جراح ارتوپد استخوان را مجدداً تراز می کند و معمولا سیم هایی را به قطر یک سر مداد، در استخوان و در سراسر محل شکستگی وارد می کند، این رویکردی است که به حفظ تراز مناسب و در عین حال محافظت از صفحه رشد در این کودکان خردسال کمک می‌کند.. سیم ها از طریق پوست گسترش‌یافته و توسط گچ پوشانده می‌شوند. پس از یک دوره حدوداً چهار هفته‌ای، زمانی که شکستگی به اندازه کافی بهبود یافت، گچ برداشته شده و سیم ها خارج می‌شوند. سپس به کودک آموزش داده می‌شود که به تدریج به فعالیت‌های روزانه بازگردد تا از ایجاد سفتی جلوگیری کند. اگر بیمار در دستیابی به حرکت آرنج مشکل داشته باشد، می‌توان مراجعه به فیزیوتراپی را تجویز کرد.

شکستگی کندیل جانبی

 شکستگی کندیل جانبی در قسمت خارجی آرنج رخ می‌دهد، ناحیه‌ای که به عنوان نقطه اتصال برای اکثر عضلاتی که مچ و انگشتان را صاف می‌کنند و همچنین برای رباط‌هایی که مفصل آرنج را تثبیت می‌کنند، عمل می‌کند. شکستگی کندیل جانبی معمولاً ناشی از آسیب‌های انرژی نسبتاً کم است و صفحه رشد آرنج معمولاً پس از بهبود شکستگی، رشد طبیعی خود را از سر می‌گیرد.

درمان: جراحان ارتوپد این آسیب‌ها را بر اساس میزان جابجایی آن‌ها طبقه‌بندی می‌کنند و بر اساس آن درمان را تعیین می‌کنند. به گفته پزشکان، اگر شکستگی جابجا نشده باشد، یعنی خط شکستگی روی یک تصویر دیده شود، اما استخوان از موقعیت خود خارج نشده باشد، بیمار ممکن است فقط نیاز به بی‌حرکتی بازو در یک آتل یا گچ داشته باشد. با این حال، اگر جابه‌جایی پیدا شود، استخوان باید مانند شکستگی‌های سوپراکوندیلار با پین یا سیم تثبیت شود.

شکستگی‌های اپی کندیل داخلی

شکستگی‌های اپی کندیل داخلی، شکستگی‌هایی هستند که در قسمت داخلی آرنج (نزدیک ترین سمت به بدن) ایجاد می‌شوند. این شکستگی‌ها معمولاً در کودکان تا حدودی بزرگ‌تر یعنی در سنین پیش از نوجوانی و نوجوانی دیده می‌شود، این شکستگی‌ها اغلب در طول فعالیت‌های ورزشی ایجاد می‌شوند. یک حرکت پرتاب خشونت‌آمیز در فوتبال یا یک فرود سخت در ژیمناستیک، ممکن است منجر به این نوع شکستگی شود. این شکستگی‌ها می‌تواند با دررفتگی آرنج همراه باشد؛ مانند اپی کندیل جانبی، اپی کندیل داخلی یک نقطه اتصال مهم برای عضلات ساعد است-در این مورد، عضلاتی که مچ و انگشتان را خم می‌کنند که همچنین محل اتصال رباط‌های آرنج است.

درمان شکستگی‌های اپی کندیل

درمان شکستگی‌های اپی کندیل داخلی بر اساس یک سیستم مشخصی طبقه‌بندی می‌شود:

• شکستگی‌های نوع یک که در آن استخوان به سختی از موقعیت خود خارج شده است، می‌توانند به‌طور مؤثری با مچ‌گیری درمان شوند.

• شکستگی‌های نوع دو که در آن استخوان به سطح متوسطی منتقل شده است، درمان اغلب به سطح فعالیت بدنی و تعهد کودک به ورزش بستگی دارد. اگر فعالیت و علایق کودک به این معنی باشد که همچنان تحت فشارهای مکرر مانند پرتاب قرار می‌گیرد، معمولاً جراحی توصیه می‌شود.

• شکستگی‌های نوع سه که در آن استخوان به طور قابل توجهی از موقعیت خود کشیده شده است و در نتیجه باید تحت ترمیم جراحی قرار بگیرند.

از آنجایی که شکستگی‌های اپی کندیل داخلی معمولاً در کودکان بزرگ‌تر رخ می‌دهد که صفحه رشد آنها تقریباً بسته است (که نشان دهنده تکمیل رشد استخوان است) و از آنجایی که جراحی نیاز به چسباندن قطعه کوچکی از استخوان دارد، جراح ارتوپد ممکن است از روش کمی متفاوت استفاده کند، به این صورت که از پیچ کوچک در استخوان برای محکم کردن آن، استفاده می‌کند. طول دروه بهبودی با این نوع تثبیت، کوتاه‌تر از زمانی است که از سیم‌ها یا پین‌ها استفاده می‌شود و در چنین مواردی گچ‌گیری را می‌توان در عرض دو هفته خارج کرد. سپس انجام یک سری حرکات برای جلوگیری از سفتی مفاصل آرنج شروع می‌شود.

صدمات متعدد

علاوه بر شایع ترین انواع شکستگی توصیف شده تا ۵ درصد از کودکان مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار، آسیب دیگری مانند شکستگی مچ دست را تجربه می‌کنند. کودکان مبتلا به شکستگی اپی کندیل داخلی، ممکن است دچار دررفتگی آرنج نیز شوند (ترکیبی که ممکن است به درمان جراحی برای ترمیم مجدد استخوان و ترمیم آسیب رباط‌ها نیاز داشته باشد). به طور معمول، این به بهترین شکل به صورت عملی درمان می‌شود.

عوارض ناشی از روش های درمان شکستگی آرنج

از آنجا که شکستگی‌ها اغلب در اطراف صفحه رشد هستند، همیشه احتمال آسیب به صفحه رشد وجود دارد. تنها راه برای تشخیص آسیب دائمی صفحه رشد این است که جراح ارتوپد، رشد اندام کودک را در طول زمان تحت نظر داشته باشد. سایر عوارض بالقوه شامل محدودیت حرکت مفصل آرنج، آسیب به اعصاب و عروق خونی اطراف آرنج و عفونت ناشی از پین هایی است که در آرنج قرار می‌گیرند. عوارض غیرمعمول است، اما در درصد کمی از بیماران رخ می‌دهد. پزشک تا زمانی که بهبودی کامل شکستگی انجام شود، وضعیت کودک شما را پیگیری می‌کند تا از طبیعی بودن رشد و حرکت اطراف آرنج، اطمینان حاصل شود.

چگونه یک فیزیوتراپیست می تواند کمک کند؟

پس از شکستگی آرنج، فیزیوتراپ کودک شما یک برنامه درمانی فردی طراحی می‌کند تا به بهبود حرکت و قدرت آرنج کودکتان کمک کند، تورم را کاهش دهد و استفاده از بازو را برای زندگی روزمره و فعالیت‌های ورزشی بازگرداند. در مراحل مختلف، یک فیزیوتراپیست درمان را شروع می‌کند، از جمله:

در حالی که آرنج در گچ یا بند است

به منظور بهبود آرنج کودک، بازوی او در یک گچ یا بند قرار می‌گیرد تا آن را ثابت نگه دارد و امکان بهبودی را فراهم کند. در صورت انجام عمل جراحی نیز باید آرنج تحت چنین شرایطی قرار بگیرد. در طول فرآیند بهبودی، مهم است که تا حد امکان از سفتی، ضعف یا تورم جلوگیری شود. بسته به میزان فعالیتی که توسط پزشک برای نوع شکستگی یا جراحی کودک مجاز است، فیزیوتراپ تمریناتی را برای حفظ حرکت شانه، مچ دست و دست کودک در حالی که در گچ یا اسلینگ است، تجویز می‌کند. فیزیوتراپ همچنین با آموزش نحوه انجام فعالیت‌های روزانه‌ به کودک کمک می‌کند. تحت راهنمایی فیزیوتراپیست، کودک قادر خواهد بود تا بازوها و پاهای دیگر خود را تمرین دهد تا سطح تناسب‌اندام خود را در طول فرآیند بهبودی حفظ و ارتقا دهد.

هنگامی که گچ برداشته می‌شود

هنگامی که گچ یا بند از آرنج کودک برداشته می‌شود، به احتمال زیاد آرنج او سفت و بازوی کودک ضعیف می‌شود، به خصوص اگر جراحی کرده باشد. فیزیوتراپ به کودک کمک می‌کند تا از از دست دادن دائمی حرکت آرنج جلوگیری کند، بنابراین ویزیت توصیه می‌شود که جلسات درمانی به تاخیر نیفتد. درمانگر آرنج کودک را بررسی می‌کند و بر اساس مشکلات جسمی خاص، اهداف، سطح فعالیت بدنی و سلامت عمومی او، درمان را انتخاب می‌کند.

فیزیوتراپیست ممکن است درمان‌هایی را برای کمک به کودک شما تجویز کند، درمان‌هایی به منظور:

کاهش درد و تورم

فیزیوتراپ ممکن است از انواع مختلفی از درمان ها و روش های الکتروترمال مانند ماساژ تخصصی، تحریک الکتریکی و بسته‌های سرد برای کاهش درد و تورم استفاده کند.

بهبود توانایی حرکت

فیزیوتراپ فعالیت‌ها و درمان های خاصی را برای کمک به بازگرداندن حرکت طبیعی در آرنج و بازو انتخاب می‌کند. اینها ممکن است با حرکات منفعل شروع شوند که درمانگر برای حرکت دادن آرام مفصل آرنج انجام می‌دهد و به سمت تمرینات و کشش های فعالی که کودک انجام می‌دهد، پیش می رود.

افزایش انعطاف‌پذیری

فیزیوتراپیست ممکن است به آرامی از درمان دستی استفاده کند تا مفاصل و عضلات کودک بتوانند آزادانه‌تر و با درد کمتر، حرکت کنند. این تکنیک ها می‌تواند شامل تکنیک های کشش و ماساژ درمانی باشد.

افزایش قدرت

اگر فیزیوتراپ هر گونه ضعفی در عضلات بازو یا دست پیدا کند، درمانگر تمرینات و تجهیزات صحیح را برای بازیابی مداوم قدرت و چابکی کودک انتخاب می‌کند و به او آموزش‌های لازم را می‌دهد. ممکن است از تجهیزاتی مانند باندهای درمانی، گچ درمانی و وزنه‌های دستی برای کمک به تقویت بازو استفاده کند.

بهبود استقامت

بازیابی استقامت عضلانی بازو پس از آسیب مهم است. فیزیوتراپیست برنامه‌ای از فعالیت‌ها را برای کمک به کودک ایجاد می‌کند تا استقامتی را که قبل از آسیب داشته است، دوباره به دست آورد تا بتواند به انجام کارهایی که دوست دارد، بازگردد. مدت زمان بهبودی بستگی زیادی به انتخاب بهترین درمان ها و تمرینات آموزش‌دیده توسط فیزیوتراپیست با تجربه دارد تا به کودک شما کمک کند که با خیال راحت به فعالیت‌های روزمره و به سبک زندگی عادی خود بازگردد و به نتیجه دلخواه خود برسد.

کلینیک مجهز و تخصصی فیزیوتراپی ایرانیان

انتخاب یک مرکز فیزیوتراپی مجهز و تخصصی برای انجام درمان های فیزیوتراپی می تواند نتایج حاصل از درمان را به طور قابل توجهی تقویت نماید. کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان اصفهان با سرپرستی دکتر مهدی صدیقی، فیزیوتراپیست مجرب و شناخته شده، تمامی خدمات مرتبط با فیزیوتراپی برای اختلالات مختلف مانند بی اختیاری ادرار را به بیماران ارائه می دهد. برای اطلاع از نحوه مراجعه به این مرکز می توانید به قسمت تماس با ما در همین وبسایت مراجعه نمایید.