این مقاله را با دیگران به اشتراک بگذارید
درمان تنگی کانال نخاعی گردن همراه با میلوپاتی
تنگی کانال نخاعی به معنای باریک شدن ستون فقرات در ناحیه گردن است. تنگی یا باریک شدن می‌تواند در کانال نخاعی که شامل نخاع است یا در سوراخ‌های کوچک‌تر اطراف کانال نخاعی به نام فورامن (که شامل اعصاب نخاعی یا ریشه‌های عصبی نخاعی است) رخ دهد.
تنگی کانال نخاعی گردنی، زمانی رخ می‌دهد که کانال محافظ نخاع گردن به دلیل تغییرات دژنراتیو یا ضربه شدید، آسیب ببیند و باریک شود. در صورتی که فضای داخل کانال نخاعی بیش از حد کاهش یابد و باریک شود، نقص عصبی ایجاد شده می‌تواند ناشی از فشردگی نخاع باشد، وضعیتی که با نام میلوپاتی شناخته می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به بروز انواع علائم جدی در هر نقطه از بدن به خصوص در نخاع یا زیر محل برخورد نخاع شود.
به دنبال آن، فرد آسیب‌دیده علائمی همچون درد، بی‌حسی، ضعف و یا از دست دادن هماهنگی در یک یا چند اندام یا عملکرد بدن ممکن است داشته باشد. تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی که اغلب به عنوان اسپوندیلوز گردن همراه با میلوپاتی نیز شناخته می‌شود، به دژنراسیون ستون فقرات اشاره دارد، در حالی که تنگی کانال نخاعی، به باریک شدن کانال نخاعی اشاره دارد که می‌تواند به عنوان بخشی از اسپوندیلوز اتفاق بیفتد.
چگونه تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی ایجاد می‌شود؟
ستون فقرات همه افراد در اثر افزایش سن دچار انحطاط و فرسودگی می‌شود. دیسک‌های بین مهره‌ای که بین استخوان‌های مهره‌ها مانند بالشتک عمل می‌کنند، به طور طبیعی و با گذشت زمان، آب خود را از دست می‌دهند و صاف‌تر می‌شوند. در چنین وضعیتی، دیسک‌ها دیگر شکل قبلی خود را ندارند و ظاهری برآمده را ایجاد می‌کنند. مفاصل پشت ستون فقرات که مفاصل فاست (مفصلی که ستون فقرات را تشکیل می‌دهد) نامیده می‌شوند نیز با گذشت زمان و در اثر افزایش سن تحلیل می‌روند و با تغییرات ناشی از آرتریت، بزرگ می‌شوند.
در اثر دژنراسیون مفاصل، منجر به ایجاد فضای کمتر در کانال نخاعی یا تنگی نخاع می‌شود. هر چیزی که باعث باریک شدن کانال نخاعی شود تا طناب نخاعی را فشرده کند، مانند خار استخوانی، فتق دیسک یا رباط‌های متورم، این‌ها می‌توانند باعث تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی شوند. اگرچه انحطاط ستون فقرات یک فرآیند آهسته است و در اثر سایش و پارگی طبیعی در طول زمان اتفاق می‌افتد، اما با آسیب به ستون فقرات، می‌تواند این فرآیند انحطاط ستون فقرات را تسریع کند.
چه زمانی تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی وضعیت جدی دارد؟
تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی در طول زمان، به تدریج بدتر می‌شود، علائم ممکن است برای مدت طولانی ثابت بماند یا به سرعت بدتر شود. در اکثر موارد، میلوپاتی نیاز به عمل جراحی برای کاهش فشار روی نخاع دارند. در موارد نادر، علائم میلوپاتی به اندازه کافی خفیف است به طوری که درمان های غیر جراحی توصیه می‌شود. با این حال، به دلیل خطر آسیب شدید عصبی که به دنبال آن ایجاد می‌شود، اکثر جراحان، گزینه جراحی را برای کاهش فشار بر روی نخاع توصیه می‌کنند.
علائم اولیه میلوپاتی کانال نخاعی شامل تغییر در هماهنگی یا مهارت‌های حرکتی بازوها، ضعف یا بی‌حسی در بازوها یا پاها یا مشکلات تعادلی است. در چنین وضعیتی، این علائم باید جدی گرفته شوند و توسط پزشک بررسی شوند. اگر روند درمان خود را پیگیری نکنید و به موقع به دنبال درمان نباشید، طناب نخاعی می‌تواند فشرده‌تر شود و علائم شدیدی مانند فلج شدن در یک یا چند اندام یا دیگر عملکردهای بدن را ایجاد شد.
علائم تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی
همان‌طور که اشاره شد، علائم تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی به آرامی و در طول زمان ایجاد می‌شوند، اما همچنین می‌توانند جهش‌هایی با پیشرفت سریع یا دوره‌هایی بدون بدتر شدن علائم داشته باشند. جدول زمانی برای پیشرفت علائم می‌تواند برای هر فرد متفاوت باشد. افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی ممکن است شروع آهسته علائم را در مراحل اولیه تشخیص ندهند. برای مثال، تغییرات به نحوی نامحسوس است که حتی اگر در نوشتن و یا لباس پوشیدن در صبح، به مشکل بربخورید، ممکن است متوجه آن نشوید. با گذشت زمان، علائم احتمالاً قابل‌توجه‌تر می‌شوند و می‌توانند شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشند:
- ضعف یا بی‌حسی: ضعف یا بی‌حسی دست می‌تواند آن‌قدر شدید شود که بر روی حرکات دست شما تأثیر بگذارد. این علائم می‌تواند در سایر قسمت‌های بدن مانند بازوها یا پاها نیز مشاهده شود.
- کاهش مهارت‌های حرکتی: ممکن است فرد در تایپ کردن، نوشتن بر روی کاغذ، بستن دکمه‌های پیراهن یا گذاشتن کلید در خانه و یا محل کار، با مشکل مواجه شود.
- تغییر در راه رفتن: در چنین وضعیتی، فرد ممکن است در پاهای خود احساس سنگینی کند یا اینکه حتی فرد نمی‌تواند سریع‌تر حرکت کند. در صورتی که پاها در جایی که مدنظر است، حرکت عادی نداشته باشند، ممکن است مشکلات تعادلی ایجاد شود و راه رفتن فرد با مشکل مواجه می‌شود. در نتیجه فرد مبتلا برای راه رفتن به عصا و یا نرده‌های دستی نیاز دارد.
- گردن درد یا سفتی گردن: فرد مبتلا ممکن است در گردن خود درد احساس کند یا دامنه حرکتی آن کاهش یابد. در برخی موارد، گردن ممکن است صداهای سایشی به نام کرپیتوس با حرکات خاصی ایجاد کند.
- درد عصب: درد عصب در ناحیه گردن، شبیه شوک الکتریکی ممکن است به بازوها و پاها نیز گسترش یابد، به خصوص زمانی که فرد، سر خود را به جلو حرکت می‌دهد. اگر ریشه عصبی نیز درگیر باشد، علائم رادیکولوپاتی کانال نخاعی از جمله درد، سوزن سوزن شدن، ضعف و یا بی‌حسی نیز ممکن است در بازو و یا در دست احساس شود.
میلوپاتی گردنی
میلوپاتی گردنی معمولاً علائمی را ایجاد نمی‌کند تا زمانی که نخاع حداقل ۳۰% فشرده شود. به طور کلی، فشردگی طناب نخاعی قدامی که در جلو قرار دارد، باعث بروز اختلال در عملکرد حرکتی می‌شود و فشردن طناب نخاعی خلفی که در پشت قرار دارد، تمایل به ایجاد نقص حسی دارد. درد بازو، در اغلب موارد، اولین علامتی است که فرد را وادار می‌کند تا برای این بیماری به دنبال درمان پزشکی باشد. سپس برای تشخیص تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی، از طریق تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی فرد مبتلا، کشف می‌شود. گاهی اوقات درد با میلوپاتی همراه نیست، این باعث می‌شود تا این مشکل به موقع تشخیص داده نشود و ممکن است منجر به تأخیر در جستجوی درمان شود.
علائم شدید تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی
اگر تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی به پیشرفت خود ادامه دهد و طناب نخاعی را بیشتر تحت‌فشار قرار دهد، علائم شدید در مراحل آخر ممکن است ظاهر شوند. این‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- بی‌اختیاری ادرار: مشکلاتی ممکن است با کنترل مثانه و یا روده رخ دهد.
- فلج: ضعف و بی‌حسی در هر یک یا همه اندام‌ها می‌تواند عملکرد و احساس را به طور کامل از دست بدهد. سایر قسمت‌های بدن نیز می‌توانند مستعد ابتلا به فلج کامل در هر نقطه زیر سطح برخورد نخاع باشند.
در بیشتر موارد، فرد می‌تواند قبل از بروز بی‌اختیاری در مثانه و یا روده خود، فلج یا سایر علائم شدید میلوپاتی کانال نخاعی، تشخیص دقیق و درمان موفقیت‌آمیز جراحی را برای برداشتن فشار از روی نخاع دریافت کند.
علائم بالینی تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی
میلوپاتی علامت‌دار گردنی منجر به عملکردهای متعددی از اعصاب نخاعی می‌شود که به آن‌ها نقص عصبی
گفته می‌شود. این نقایص عصبی را می‌توان از علائم بالینی در طول معاینه فیزیکی تشخیص داد. به عنوان مثال،
یک یا چند مورد از علائم زیر ممکن است وجود داشته باشد:
- افزایش تون عضلانی در پاها.
- رفلکس‌های عمیق تاندون در زانو و مچ پا.
- اکستنشن اجباری مچ پا که باعث حرکت غیرارادی پا به بالا و پایین می‌شود.
- تکان دادن انگشت میانی باعث خم شدن انگشت شست و اشاره می‌شود.
- مشکل در راه رفتن و قرار دادن یک پا در مقابل پای دیگر.
این لیست کاملی از علائم بالینی برای نقایص طولانی همراه با میلوپاتی کانال نخاعی نیست. علاوه بر این، برخی از علائم بالینی می‌تواند برای شرایط مختلف وجود داشته باشد، بنابراین تشخیص را نباید تنها بر اساس چند نشانه بالینی انجام داد.
تشخیص پیشرفته تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی
تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی معمولاً با شرح‌حال بیمار و معاینه پزشکی قابل‌تشخیص است.
در برخی موارد، به خصوص اگر جراحی در نظر گرفته شود، پزشک احتمالاً تشخیص‌های پیشرفته را نیز
درخواست می‌کند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
مطالعه تصویربرداری
اگر پزشک بر اساس تاریخچه پزشکی و معاینه بالینی به تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی مشکوک شد، گیرافتادگی
نخاع در کانال تنگ‌شده معمولاً از طریق اسکن ام آر آی و یا سی تی اسکن با میلوگرام تأیید می‌شود. عکس‌برداری
با اشعه ایکس جانبی ستون فقرات گردنی خم و کشش نیز برای بررسی حرکت غیرطبیعی و بی‌ثباتی مفید است
که می‌تواند با میلوپاتی گردنی نیز وجود داشته باشد و بر تصمیم‌گیری‌های درمانی تأثیر بگذارد.
مطالعه الکتریکی
در برخی موارد، تست پتانسیل برانگیخته سوماتوسنسوری (SSEP) با تحریک بازوها و پاها و سپس خواندن سیگنال
در مغز انجام می‌شود. تأخیر در مدت زمانی که طول می‌کشد تا سیگنال به مغز ارسال شود، نشان‌دهنده به خطر
افتادن طناب نخاعی است.تشخیص تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی نسبتاً در مراحل اولیه می‌تواند منجر به نتایج بهتر
در درمان شود، زیرا آسیب کمتری به نخاع وارد شده است.
درمان تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی
هنگامی که علائم تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی متوسط یا شدید همراه می‌شود، تنها راه درمان مؤثر،
جراحی برای برداشتن فشار از روی نخاع است. با این حال، اگر علائم، جزئی یا به ندرت قابل‌توجه باشد،
گاهی اوقات می‌توان با درمان های غیر جراحی، این بیماری را به خوبی مدیریت کرد. درمان غیر جراحی
برای برطرف کردن علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی، معمولاً شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:
داروهای ضد درد
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپرین یا ایبوپروفن، ممکن است به تسکین درد یا ناراحتی کمک کنند.
داروهای ضد درد عصبی مانند گاباپنتین، پره گابالین، آمی تریپتیلن یا دولوکستین و دیگر داروهای مرتبط، ممکن
است برای برخی از بیماران مفید باشد.
اصلاح فعالیت
گاهی اوقات، برخی فعالیت‌ها یا نگه‌داشتن گردن در موقعیت‌های خاص، می‌تواند علائم را تشدید کند.
تغییر وضعیت خواب یا تغییر وضعیت قرارگیری بالش، نشستن با وضعیت بهتر، یا اجتناب از فعالیت‌های
شدید، ممکن است در کاهش درد و یا علائم دیگر، تأثیرگذار باشد.
فیزیوتراپی
یک فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه فیزیوتراپی طراحی کند که گردن را هدف قرار می‌دهد. در اثر پیگیری
مداوم و عمل به این برنامه توسط فرد مبتلا و با بهبود استحکام و انعطاف‌پذیری گردن، وضعیت بدن ممکن
است بهبود یابد و در نتیجه عضلات گردن کمتر دچار اسپاسم دردناک شوند.
به یاد داشته باشید که حتی موارد نسبتاً جزئی تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی، یک مساله جدی است،
زیرا نخاع که یک جزء حیاتی برای ارسال سیگنال به سراسر بدن است، در چنین وضعیتی، بیش از
حد فشرده می‌شود. هر برنامه درمانی، باید تحت هدایت یک متخصص پزشکی باشد. به دلیل خطر
آسیب بیشتر به نخاع فشرده‌شده، بهتر است از برخی درمان‌ها مانند دست‌کاری دستی گردن اجتناب شود.
جراحی تنگی کانال نخاعی
هنگامی که علائم تنگی کانال نخاعی همراه با میلوپاتی، آشکار و پایدار می‌شود، درمان های غیر
جراحی بی‌اثر می‌شوند و احتمالاً جراحی به عنوان تنها راه برای جلوگیری از بدتر شدن علائم
توصیه می‌شود. هدف از جراحی برای تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی، کاهش فشرده‌سازی
نخاع برای جلوگیری از آسیب بیشتر است. چندین گزینه جراحی برای تنگی کانال نخاعی
با میلوپاتی وجود دارد، اما آن‌ها معمولاً می‌توانند در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار گیرند:
رفع فشار و فیوژن قدامی نخاع
این روش شامل نزدیک شدن به ستون فقرات گردنی از جلو و برداشتن دیسک‌ها، خارهای استخوانی
یا سایر ساختارهایی است که ممکن است به طناب نخاعی برخورد کند. معمولاً شامل ادغام یک یا
چند سطح از ستون فقرات گردنی برای حفظ ثبات آن است.
رفع فشار خلفی نخاع
با نزدیک شدن به ستون فقرات گردنی از پشت، قوس استخوانی در پشت مهره که لامینا نامیده
می‌شود، معمولاً یا برداشته می‌شود (لامینکتومی) یا بازسازی می‌شود (لامینوپلاستی) تا فشار بر
روی نخاع کاهش یابد. بسته به نوع عمل انجام‌شده و خطر فردی بیمار برای ایجاد بی‌ثباتی در ستون
فقرات گردنی، رفع فشار خلفی گردن ممکن است شامل فیوژن باشد یا نباشد.
جراحی تنگی کانال نخاعی با میلوپاتی موفقیت‌آمیز در نظر گرفته می‌شود، اگر بتوان جلوی فشرده شدن
نخاع را گرفت و از بدتر شدن علائم آن جلوگیری کرد. علاوه بر این، امید این است که حداقل برخی از
علائم، کاهش یافته یا به طور کامل از بین بروند، زیرا نخاع، فضایی برای بهبود دارد. با این حال، میزان
بهبودی نخاع و کاهش علائم، می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. اغلب، سطوح متعدد ستون
فقرات نیاز به برداشتن فشار دارند، بنابراین جراحی کانال نخاعی، بیشتر از فتق دیسک گردن یا تنگی
سوراخ کانال نخاعی درگیر است.
کلینیک مجهز و تخصصی فیزیوتراپی ایرانیان
به طور کلی، مجموعه سلامت ایرانیان شامل کلینیک فیزیوتراپی ایرانیان، باشگاه بدنسازی ایرانیان و
استخر آب درمانی ایرانیان تمام تلاش خود را برای بهبود بیماران به کار گرفته است. این مجموعه تحت مدیریت
علی رضا صدیقی و دکتر مهدی صدیقی متخصص طب فیزیوتراپی و توانبخشی اداره می گردد.برای آشنایی بیشتر با
مجموعه سلامت ایرانیان و خدمات ارائه شده توسط این مجموعه می توانید به صفحه
اینستاگرام مجموعه سلامت ایرانیان مراجعه نمایید.